-
ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant1
-
ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński27
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać406
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Cytaty z tagiem "kosmos" [193]
[ + Dodaj cytat]Bóg stworzył świat w sześć dni. Ale czym właściwie jest świat? Tym, co widzimy ty i ja. Kiedy ktoś umiera, unicestwieniu ulega jedna cząstka kosmosu. Wszystko, co czuł, czego doświadczył, co poznał znika na zawsze wraz z odejściem, tak jak znikają łzy w deszczu.
Życie składa się z samych paradoksów - tak w życiu, jak i w kosmosie - z cholernej piramidy sprzeczności, postawionej do góry nogami, żeby jeszcze trudniej było się połapać.
Ale rzeczywistość mogła być jeszcze gorsza: mogła to być jakaś pozaziemska Inność, coś, o czym nikt jeszcze nie pomyślał.
Geary zastanawiał się czasem, jak ludzie radzili sobie w czasach gdy loty kosmiczne były dopiero w powijakach, a statki kosmiczne rozwijały prędkości dalekie od dziesiątych części świetlnej i potrzebowały nie tygodni czy miesięcy, ale całych lat na dotarcie do innych planet i księżyców znajdujących się w tym samym systemie gwiezdnym. Chociaż jeszcze wcześniej ludzie znający wyłącznie powierzchnię swojej planety także wyruszali na trwające tygodnie, miesiące, a nawet lata wyprawy do odległych krain tego samego globu.
Pamiętajmy o tym, że dzisiejsze szlaki człowieka w kosmos torował Mikołaj Kopernik
Poznając człowieka, poznajemy kosmos; poznając kosmos, poznajemy człowieka
Wyobraził sobie statek wiszący do góry dnem pod powierzchnią Ziemi i potężne palce ciążenia trzymające ich mocno na miejscu. I tak się wyśliźniemy, pomyślał. Odpadniemy od planety.
Zmartwychwstanie to forma recyklingu. W kosmosie jest jakaś efektywność. Dusz nie wyrzuca się na śmietnik. Są używane ponownie. Wszechświat nie uznaje odpadków, jak bez wątpienia zauważyłeś, obserwując gwiazdy i sposób, w jaki zawsze wracają na to samo miejsce, noc za nocą, w swojej gwiezdnej robocie.
- Weston! Weston! - wyrzucił z siebie. - Co to jest? To przecież nie księżyc, nie, to jest za duże! To nie może być księżyc, prawda?
- Nie - odparł Weston. - To Ziemia.