-
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik254
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Cytaty z tagiem "dorosły" [30]
[ + Dodaj cytat]Żeby dorosły mężczyzna piastował jakieś tam stanowiska, nie może tak być!
Energia, z której tak hojnie czerpałeś jako dziecko, energia, której zasoby uznawałeś za niewyczerpane, zanikała gdzieś pomiędzy osiemnastym a dwudziestym czwartym rokiem twego życia i bywała zastąpiona przez coś mętnego i tak fałszywego jak kokainowy haj (...) Nie było w tym nic szczególnego, to nie przemijało w jednej chwili z wielkim hukiem. (...) Dzieckiem nie przestawało się być w jednej chwili przy wtórze huku, jakby pękł balon. Dzieciństwo wyciekało z ciebie jak powietrze z dziurawej opony. A któregoś dnia spoglądałeś w lustro i patrzył z niego na ciebie dorosły.
(...) człowiek przez całe życie tęskni, jako dziecko - do dorosłego, a jako dorosły - do dziecka.[Odwiedziny]s.71.
-Dlaczego pan się nade mną lituje? - zapytała ostro.
-Bo, drogie dziecko, pani musi się jeszcze w życiu nauczyć tylu rzeczy!
-Czego mianowicie?
-Wszystkich tych uczuć, których doznają ludzie dorośli: litości, współczucia, zrozumienia. Jedyne uczucia, które pani zna i w ogóle znała w życiu, to miłość i nienawiść.
Dziecko zachowuje naturalne piękno, naturalną świeżość. Nie można tego powiedzieć o dorosłym. Jest zablokowany, zamrożony. Ustaje w nim swobodny przepływ energii, dlatego pojawiają się usztywnienie i obumieranie. Dorosły traci radość życia, pierwotny zachwyt i entuzjazm. Życie przestaje być dla niego owiane mgiełką tajemnicy. Osoba dorosła kieruje się racjonalnym rozumowaniem. Poezja i taniec przestają być dla niej wartościami. Życie traci smak.
To do rodziców należy powołanie dziecka na świat, wychowanie go i ukształtowanie tak, żeby stało się dobrym i użytecznym dorosłym.
Bycie dużą wiązało się wyłącznie z obowiązkami lub zakazami (...). Bycie dużą niestety wyłącznie komplikowało życie, a nie je uprzyjemniało.
Czy jest coś ważniejszego dla nastolatka niż wiara, że ma po co żyć, stawać się dorosły, walczyć, działać tak, by osiągnął ideał?
Artur powtarza, że zawsze powinniśmy znaleźć trochę czasu na rzeczy, które sprawiają nam radość.
Bo w przeciwnym razie zapomnimy, jak to jest być szczęśliwym.".