Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chcę mieć siebie dla siebie

W końcu jednak chcę mieć siebie dla siebie. Jakąś siebie, od której nie chcę odchodzić.

I w którym miejscu życia to się zaczyna, Garibaldi,? To, że człowiek przestaje być tym, kim był, a zaczyna być tym, kim się staje?

W ludziach bez przerwy coś się przechyla, to na jedną stronę, to na drugą. Coś wybierają, odrzucają, podejmują decyzje.

Włóczyć się, to czasami szukać siebie na bardzo zawiłych skrzyżowaniach.

Być kimś, to często znaczy znaleźć fascynującą treść w bardzo zwyczajnym świecie.

Czy można życie odkładać do pojutrza? Przecież w końcu liczy się każda chwila i żadnej nie można, ot tak sobie, wykreślić.

Ale sprawiedliwość powinna być jedna dla wszystkich, tylko to wam powiem! Nie można żadnej sprawy przesądzić z góry, tak się nie robi!

Jak się sądzi człowieka: wielkością bohaterstwa czy rozmiarem klęski?

Mówiąc o grupie trudno nie dostrzegać jednostki. Grupa jest za nią odpowiedzialna w tym samym stopniu, w jakim jednostka jest odpowiedzialna za grupę. Jeżeli zmienisz składnik sumy, zmienisz sumę.

Z wystaw patrzą na mnie martwe oczy manekinów i to jest w porządku, bo martwe oczy manekinów mają prawo niczego nie dostrzegać. Boli mnie to, że żywe oczy ludzi nie dostrzegają tego, co powinny widzieć.