Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Myślę, że pan nosi maskę - odparła. - Nie można przez nią przeniknąć. Czyja
pana uraziłam?
- Słucham? - zatrzymał monokl w pół drogi do oka.
- Znów ma pan oczy jak bryły lodu - ciągnęła. - Oczy to zawsze najsłabszy
punkt każdej maski. Człowiek, który ją nosi, musi patrzeć na świat, więc pozostają
nieosłonięte. Ale pańskie oczy są częścią maski. Gdy w nie patrzę, nie mogę dostrzec nawet
drobnej cząstki pana duszy.
Spojrzał na nią z chłodną wyniosłością, jak zawsze na wszystkich i wszystko. Jak
mógłby inaczej? Jak mógłby zaryzykować...
- Może powinienem chodzić z sercem na dłoni - rzucił. -Wtedy nie musiałaby
pani patrzeć mi w oczy. Ale przecież ja nie mam serca.