Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie było od tego dyspensy nawet w niedziele i nawet dla księży, którzy musieli pedałować z pustym żołądkiem dwadzieścia mil, oby odprawić dwie msze i wygłosić dwa kazania w odległych od siebie parafiach, nie wspominając już o odmówieniu brewiarza i o jeszcze jednym kazaniu oraz błogosławieństwie po południu.

Jeśli zaś chodzi o stroje kobiece, miał on zawsze wrażenie, że to, co one ukrywają, a nie to, co pokazują, czyni najwięcej szkody i że najlepszym sposobem na to, aby mężczyźni zachowali czystość, byłoby pozwolić kobietom chodzić nago, toteż kurczenie się ich spódnic jest może krokiem we właściwym kierunku.

Ponieważ rozpadało się znowu, ksiądz postanowił jechać tramwajem , jako że istniała bezpośrednia linia na ulicę Johna Knoxa, a on wolał nie ryzykować upadku, niosąc Przenajświętszy Sakrament. (…..) Tramwaj zgrzytał i trząsł się, a ksiądz Smith naprzeciw naklejonego na szybie ogłoszenia Odolu czynił akty uwielbienia Przenajświętszego Sakramentu.

o żalu za grzechy i Bożym miłosierdziu:
"Ksiądz Smith w rozpaczy zapytał starego marynarza, czy nie żałuje on, że nie żałuje, iż znał wszystkie te kobiety, a stary marynarz powiedział, że owszem żałuje, że nie żałuje, i ma nadzieję, że Bóg to zrozumie. Na to ksiądz Smith powiedział, że sądzi, iż Bóg może zrozumie i odpuści staremu marynarzowi jego grzechy, zlewając zasługi męki Chrystusowej na jego niepamięć o Bogu i na te stroje sprzed lat, które czyniły tak rozkoszne szmery".

O nauce katechizmu:
"... ile zła wciąż jeszcze krzewi się na świecie dlatego, że mądrość wkuwa się na pamięć, a nie wbija się jej w mózgi słowami ostrymi jak nowe gwoździe. Może ten żałosny stan rzeczy był winą księży, ponieważ oni sami nie czuli surowego sensu pod gładką powierzchnią frazesów, którymi starali się przemówić do uczuć innych".