Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewątpliwie ludzie nie są dobrym materiałem na społeczność.

Wierzę, że żyjąc otoczeni przez dziką naturę, będziemy mieli czystsze myśli, bogatszą, świeższą, nieograniczoną wyobraźnię jak niebo – nasze rozumienie istnienia, szerokie jak równiny – nasz intelekt będzie miał coś z burzy z piorunami, coś z rzek, gór i lasów – nasze serca głębią i bogactwem odpowiadać będą morzom.

Ponad wszystko, nie możemy pozwolić sobie na to by nie żyć teraz. Największym ze śmiertelników jest ten, kto nie pozwala chwili obecnej minąć i kto nie traci życia na rozpamiętywanie przeszłości.

Przeraża mnie też sytuacja, kiedy zauważam, że przeszedłem moimi nogami ponad milę w lesie, a duch mój nie wyruszył nawet z domu. W moim popołudniowym spacerze dążę zawsze do wymazania z mojej pamięci wszystkich porannych zajęć oraz wszystkich moich obowiązków wobec społeczeństwa(...)Po co mam iść do lasu, skoro myśli moje skupione są na czymś daleko poza lasem?

Wyznam, że nie potrafię zachować zdrowia i pogody ducha, jeżeli nie spędzę przynajmniej czterech godzin – zwykle cztery to mało – włócząc się po lesie, po wzgórzach i polach, całkowicie wolny od wszelkich spraw, jakimi mógłby mnie zająć świat. Możecie śmiało zapytać – ciekawe, o czym wtedy dumasz. Często przypominam sobie o mechanikach i sklepikarzach, którzy siedzą w tych swoich sklepach nie tylko całe przedpołudnia, ale i całe długie popołudnia z jedną nogą założoną na drugą (jak gdyby nogi służyły do siedzenia, a nie do chodzenia). Tak wielu ich jest. Sądzę, że należy im się uznanie za to, że nie popełnili do tej pory samobójstwa.

Wierzę w las, wierzę w łąkę i noc, w czasie której rośnie zboże. Do naszej herbaty potrzebujemy dodać świerka albo tui, żeby smakowała lepiej. Bo istnieje wielka różnica między piciem i jedzeniem dla podtrzymania siły a robieniem tego z kaprysu i łakomstwa.

Jeżeli potrzebujesz ruchu, idź na poszukiwanie źródeł życia. Pomyśl, że ludzie uganiają się za lekarstwami, a źródła życia bulgocą na dalekich łąkach, których nikt nie poszukuje.

Człowiek i jego sprawy, kościół i państwo, szkoła, handel, fabryki, rolnictwo, nawet polityka- ta dziedzina najbardziej niepokojąca ze wszystkich- żadna z tych rzeczy nie liczy się wcale na tle tego krajobrazu.