Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tylko że "gdyby" w czasie przeszłym niczego nie zmienia w czasie teraźniejszym. Albo raczej zmienia, bo pogłębia beznadzieję.

zaakceptowanie siebie osiągamy nie przez rezygnację z dążeń, lecz przez czuwanie, aby nigdy za żaden sukces nie zapłacić wyrzeczeniem się swoich najważniejszych wartości i zaparciem się samej siebie.

Po­czu­cie war­to­ści sta­no­wi tar­czę obron­ną przed zbyt da­le­ko idą­cy­mi ustęp­stwa­mi – w róż­nych spra­wach, ale przede wszyst­kim w tym, na co po­zwa­la­my innym lu­dziom.

Odbudowa poczucia wartości wymaga akceptacji siebie wraz z rozmaitymi niedoskonałościami. Akceptacja nie opiera się bynajmniej na podziwie i zachwycie, lecz na wyrozumiałym zaprzyjaźnieniu się ze sobą i polubieniu w sobie tego, co dobre.

Poczucie wartości to ani poczucie wielkiej wartości, ani niewielkiej. To przekonanie, że nie musisz nikomu (ani sobie) uzasadniać swojego istnienia w świecie.

Broń swoich sensownych postanowień, zabezpieczaj się wsparciem życzliwych i rozumnych ludzi, odrzucaj z miejsca kuszące wymówki i negatywne podpowiedzi w rodzaju "nawet nie próbuj, i tak ci się nie uda". Wręcz przeciwnie próbuj i dokładaj starań, aby ci się właśnie udało. Wykłócaj się z tą rozkapryszoną smarkulą w sobie i nie odstępuj od rozsądnych decyzji. W drobiazgach odpuszczaj, ale w ważnych sprawach bądź stanowcza i skuteczna jak...Odys. Bądź asertywna, jak to się dzisiaj mówi.