Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ojczyzna jest tam, gdzie są nasi zmarli", mawiała Carme. (str.239).

...przywarł do gór, żeby nie wpaść do morza. Neruda miał go opisać jako "płatek długi morza i wina i śniegu", ze wstęgą "z piany białej i czarnej"(...). Na mapie Chile było wąskim, niekojarzącym się z niczym piaskiem. (str. 121).

Wiesz, za co jestem najbardziej wdzięczny losowi? Za miłość. Ona bardziej mnie ukształtowała niż cokolwiek innego.

I nagle poczuł, że serce ożywa w jego palcach: najpierw lekko, prawie niedostrzegalnie zadrżało, a następnie zaczęło pracować żwawo i rytmicznie.

Przekonał się, że człowiek może się przyzwyczaić do prawie wszystkiego: do krwi (i to w jakich ilościach!), do operowania bez znieczulenia, do smrodu gangreny, do brudu, do niekończącej się rzeki rannych żołnierzy, a czasem kobiet i dzieci, do wiecznego zmęczenia, korodującego wolę i, co najgorsze, do strasznego podejrzenia, że całe to poświęcenie może pójść na marne.