Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wybieramy, czym i kim jesteśmy, ale wybieramy, co z tym zrobimy.

Miłość i strata są jak statek i morze. Rosną razem. Im bardziej kochamy, tym więcej mamy do stracenia. Ale jedynym sposobem uniknięcia straty jest unikanie miłości. A jakiż smutny byłby wówczas świat.

Anoshe niosło ze sobą pociechę. I nadzieję. I siłę, która pozwalała odejść.

Jeśli człowiek udaje coś przez dostatecznie długi czas, to coś staje się prawdą.

Kochałam go tak, jak księżyc kocha gwiazdy… Oto jak się mawia u nas, gdy ktoś komuś wypełnia światłem świat.

To było tchórzostwo, wiedział o tym, ale tchórzostwo przychodzi znacznie łatwiej niż nadzieja.

(...) Ponieważ dbałość o kogoś miała swoje złe strony. Była niczym ciernie, które wbijały się i nie puszczały. Sprawiała większy ból niż nóż wbity w nogę, większy niż kilka pękniętych żeber, większy niż cokolwiek, co powodowało krwawienie, złamanie, ale mogło się ponownie zagoić. Cierpienie psychiczne nie miało natomiast końca. Było jak kość, która się nie zrastała, jak przecięcie, które nie chciało się zasklepić.
Lepiej było o nikogo nie dbać, o nikogo się nie troszczyć i Lila rzeczywiście tego próbowała, jednak czasami ludzie sami wchodzili w jej życie. Niczym nóż przeciwko zbroi - mimo jej ostrożności znajdowali szczeliny, wślizgiwali się, a ona nie wiedziała, jak głęboko się wbili, do czasu, aż odeszli, a ona została poraniona, ze swoim cierpieniem. To nie było w porządku.

Holland was alive - broken, but alive.

Życie nie składa się z wyborów - przerwał mu Holland. - Jest złożone z targów i wymian. Jedne transakcje są dobre, inne złe, ale każda ma swoją cenę.

Zawsze myślała o sekretach jak o złotych monetach. Można je było gromadzić lub wykorzystywać, ale kiedy się je wydało lub straciło, ogromnie trudno było zdobyć następne.

Im bardziej kochamy, tym więcej mamy do stracenia. Ale jedynym sposobem uniknięcia straty jest unikanie miłości A jakiż smutny byłby wówczas świat.

Czasami trzeba udawać, wszyscy o tym wiedzą. Udawać szczęśliwą. Udawać dzielną. Udawać silną. Jeśli człowiek udaje coś przez dostatecznie długi czas, to coś staje się prawdą.

- A strategia - kontynuowała - to jedynie wymyślne określenie na wyjątkowy rodzaj zdrowego rozsądku, umiejętność dostrzegania możliwości i tworzenia ich tam, gdzie ich nie ma. Nie chodzi o znajomość reguł...
[...]
-...Lecz o wiedzę, jak je łamać.

- Za nowe początki, dobre zakończenia i lojalnych przyjaciół.
Holland skrzyżował ramiona,
- Jestem zdumiony, że jacyś ci pozostali, skoro tak wielu wysłałeś za mną.
Vortalis się roześmiał...
- Nigdy nie wysyłałem za tobą przyjaciół - odparł. - Tylko wrogów.

Życie to chaos. Porządkiem jest czas...

Zmarli nie mogą żywić do nas urazy...

- Czego obawiasz się najbardziej?
Pytanie go zaskoczyło, lecz odpowiedź nie była trudna.
- Pustki - odparł - A ty, moja królowo?
Wydęła wargi w smutnym uśmiechu.
- Wszystkiego - powiedziała. - Tak się w każdym razie czuję.
- Nie wierzę w to - zauważył Tieren łagodnie.
Zastanowiła się.
- Straty, w takim razie.
Tieren podparł palcami podbródek.
- Miłość i strata - stwierdził - są jak statek i morze. Rosną razem. Im bardziej kochamy, tym więcej mamy do stracenia. Ale jedynym sposobem uniknięcia straty jest unikanie miłości. A jakiż smutny byłby wówczas ten świat.