Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem pamiętliwy i zawzięty, w tym jednym względzie jestem nieodrodnym synem Kościoła

Przyjaźń (...) zapuszcza korzenie głęboko w szlachetne serca.

Żyliśmy razem, nienawidziliśmy i kochaliśmy razem, razem przelewaliśmy krew...

Przysięgam w obliczu Boga, który patrzy na nas i słucha w uroczystej powadze tej nocy, że moja szpada nie tknie nigdy waszych, moje oko nie rzuci na was gniewnego spojrzenia, moje serce nie drgnie nigdy uczuciem nienawiści.

Ach, mój drogi, nie wojny domowe nas rozdzielają, ale to, że nie mamy już po dwadzieścia lat i że szczere porywy młodości ustąpiły miejsca podszeptom interesów, tchnieniom ambicji, namowom egoizmu.

Tak, powiedziałem to i powtarzam, nasze losy są nieodwołalnie ze sobą związane, chociaż kroczymy różnymi drogami. Szanuję twój pogląd, d’Artagnan, szanuję twoje przekonania, Portosie. Ale chociaż walczymy o różne sprawy, pozostańmy przyjaciółmi. Ministrowie, książęta, królowie przeminą jak potoki, wojna domowa — jak płomień, ale my, czyż my nie pozostaniemy?

Bóg nigdy niewdzięczny nie jest.

Niepewnością można zaprowadzić ludzi bardzo daleko.