Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezależnie od tego, co robisz i jak bardzo się starasz, nie masz władzy nad swoimi snami.

Pocałował mnie gwałtownie, ale jego szorstki zarost zadrapał mój policzek. Moja pierwsza myśl to "Chyba nie zdążył się rano ogolić", ale zaraz uświadomiłam sobie, że odwzajemniłam pocałunek wplatając palce w jego miękkie jasne włosy i zamykając oczy. Całował mnie jakby tonął i jakbym ja była jego powietrzem. To było pełne namiętności i desperacji, nie przypominało niczego, czego wcześniej doświadczyłam.

Nigdy więcej nie będę na ciebie patrzeć w taki sposób. Nigdy już nie będę tamtą dziewczyną, dziewczyną, która wraca natychmiast za każdym razem, gdy ją odtrąciłeś, która kochała cie mimo wszystko.

Uświadomiłam sobie nagle, że tęskniłam za nim przez cały ten czas. To znaczy tak w głębi duszy. Czułam to od zawsze, a chociaż teraz siedział tylko metr ode mnie, tęskniłam za nim bardziej niż kiedykolwiek.

Kiedy ktoś, kogo kochasz, umiera, masz wrażenie, że to nie wydarzyło się naprawdę. Jakby przydarzyło się to komuś innemu, w cudzym życiu.

Nie chciałam powtórzyć błędów moich rodziców. Nie chciałam, żeby moja miłość zniknęła pewnego dnia jak stara blizna. Chciałam, żeby płonęła przez całe życie.

Spojrzałam na niego i ogarnął mnie ogromny smutek, bo dotarło do mnie jedno: "Nigdy więcej nie spojrzę na ciebie w ten sam sposób. Nigdy więcej nie będę tamtą dziewczyną. Dziewczyną, która wraca za każdym razem. Kiedy ją odepchniesz, dziewczyną, która kocha mimo wszystko". Nie potrafiłam się nawet na niego gniewać, bo taki już po prostu był. Od zawsze. Dawał i odbierał. Poczułam w żołądku znajomy ból, zagubione, pełne żalu uczucie, które tylko on we mnie wywoływał. Nigdy więcej nie chciałam się tak czuć. Przenigdy.

Kiedy wróciłam, matka była znowu wściekła, ale niczego nie żałowałam. Nigdy tego nie żałowałam, nawet przez sekundę. Jak można żałować jednej z najlepszych nocy w swoim życiu? Tak się po prostu nie robi. Trzeba pamiętać każde słowo, każde spojrzenie, nawet wtedy, gdy to wspomnienie zaczyna boleć.

Niezależnie od tego, co robisz i jak bardzo się starasz, nie masz władzy nad swo​imi sna​mi.

Miał plan, miał wroga. To niezła motywacja. Nawet jeśli wrogiem jest rodzony ojciec.

Nigdy nie wiedziałam co Conrad myśli. Byłam pewna, że niewiele osób wiedziało.

Chciałam się tylko znaleźć w wodzie. Chciałam być tam, gdzie nie musiałam o niczym myśleć, gdzie nie istniało nic innego. Gdzie pływałam, unosiłam się, oddychałam i po prostu byłam.

Nie znosiłam tego uczucia, ale taka była prawda. Mamy miały cały kawał życia oddzielony od nas. Pewnie my też je mieliśmy.

Ostatniej nocy ostatniego lata, w basenie, stwierdziliśmy, że zawsze będziemy tam przyjeżdżać.

Przerażające jak łatwo łamie się dane słowo. Ot, tak.