Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy szczęście do ciebie zawita,pozwól mu usiąść.

Wiedziała,że wystarczy,gdy się uśmiechnie,bo uśmiech to najcenniejsze przypieczętowanie ważnych i dobrych chwil przydarzających nam się w życiu.Najczęściej uśmiech wystarcza,a gdy tak się dzieje,to nie musimy silić się na słowa.Ale jest jeden warunek.Musimy być przekonani,że osoba,do której się uśmiechamy,zrozumie,że uśmiechamy się do niej przede wszystkim sercem...

/.../mądry człowiek szuka jedności nie tylko z drugim człowiekiem,ale przede wszystkim z Bogiem.

Najtrudniejsze jest wtedy, gdy człowiek musi wybaczyć coś sobie. To się udaje, ale bardzo rzadko.

Babcia tak zawsze mówi, że problemy rozwiązują się same, i to szybko, jeśli ludzie im nie przeszkadzają.

,,-Niech mają też swój udział w świętach,bo jest szansa wielka,że to dzięki sercom z piernika na całe życie zapamiętają,że nie ma przyjemniejszej pracy jak ta z kimś,kogo się kocha i uważa za swojego.

Żyj i daj żyć innym... Jeżeli nie potrafisz pomóc, to nie przeszkadzaj... Jeżeli masz się zatruwać nienawiścią, to może lepiej będzie, jeśli postarasz się o obojętność, choćbyś miał zejść na plan dalszy.

...Jest w moim kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny, przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie, ludzie gniazda wspólnego łamią chleb Biblijny. Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie...

(...) czas wybaczenia nadchodzi prawie zawsze. Tylko trzeba go doczekać i do niego dojrzeć, a to dojrzewanie oprócz czasu i niemożliwego zapomnienia potrzebuje mądrości serca. Mądrości i serca.

Przecież to właśnie mama nauczyła ją wybaczać.To mama nauczyła ją wielu życiowych umiejętności, po to by przydawały jej się w życiu i czyniły je łatwiejszym. Teraz gdy uśmiechała się do Danusi, wierzyła, że sztuka wybaczania pozwala odmieniać życie. Na lepsze.

Nawet gdy czasami popędliwe pędzące godziny były przyczyną niesnasek za dnia, to w nocy wszystko się układało się w miłosną normę. W przytulenie, w wybaczenie tego, że ty...że ja...

...dzieci działają na dorosłych jak klepsydry, które pokazują, że nic nie stoi w miejscu, że świat jest w ciągłym ruchu.

[...] często tak bywa, że dorośli, organizując różne przyjemności dla dzieci, sami czerpią z nich ogromną radość, bo mogą się przenieść do minionych czasów, kiedy to przyjemności brały górę nad emocjami.

To piękne, gdy czekamy na coś przepięknego.

Może przyroda dawała w ten sposób ludziom wzór postępowania. Może zima szeptała do człowieka:

...Wiedziała, że wystarczy, gdy się uśmiechnie, bo uśmiech to najcenniejsze przypieczętowanie ważnych i dobrych chwil przydarzających nam się w życiu. Najczęściej uśmiech wystarcza, a gdy tak się dzieje, to nie musimy silić się na słowa. Ale jest jeden warunek. Musimy być przekonani, że osoba, do której się uśmiechamy, zrozumie, że uśmiechamy się do niej przede wszystkim sercem...

(...) podchodziła do wszystkich swoich powinności: bez pośpiechu, który był najpoważniejszym zagrożeniem dla dokładności.

Niektóre momenty choć ulotne przemijają w mgnieniu oka, nigdy nie będą należały do przeszłości, bo co się powtarza jest przecież teraźniejszością. To właśnie dzięki powtarzalności teraźniejszości rodzi się tradycja.