Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z rana ni stąd, ni zowąd napadły go myśli o zabarwieniu może nie pozytywnym, ale na pewno nieporównywalnie bardziej pogodnym niż te, z którymi mocował się ciemną nocą. Myśli te, jak to zwykle pogodne myśli mają w zwyczaju wystąpiły licznie, a każda z nich okazywała się nietrwała. Ustępowały jedna drugiej, przeganiały się, zamieniały, przechodziły ta w inna i z powrotem, skutkiem czego ogólny nastrój utrzymywał się na satysfakcjonującym poziomie, a zarazem żaden konkretny pomysł w głowie nie pozostawał. Z determinacją człowieka na krawędzi albo takiego, któremu do bycia na krawędzi blisko, chwycił się jednak Ignacy tego dobrego samopoczucia i jął wykręcać je niczym ścierkę, mocniej, mocniej i mocniej, w nadziei, że może coś konkretnego wreszcie skapnie.

[...] to chude widmo straszące z balkonu w środku nocy, zupełnie nieruchome, gdyby nie wahadłowy ruch czerwonego żądła papierosa.