Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale jeśli jeszcze tego nie zrozumiałaś, Lulu, to zapewniam Cię, że nikt nie jest normalny. Praktycznie każdy człowiek, którego spotykasz, stara się odkryć, jak być tak zwaną normalną osobą. Jakby to był jakoś ściśle określony stan. który można osiągnąć, jak zero stopni Celsjusza. Ale każdy z nas jest tylko sobą. Dziwnym, niedoskonałym, dobrym w pewnych sprawach, kiepskim w innych. Nikt nie robi wszystkiego idealnie przez cały czas. Możesz mi zaufać. Nie ma czegoś takiego jak normalność.

Chodzi mi o to, że możesz być, kim tylko zechcesz. Żadne pragnienie nie jest złe, dopóki jesteś wobec siebie szczera. Możesz nawet się zmienić, jeśli dojdziesz do wniosku, że to, czego chciałaś, nie czyni cię szczęśliwą. Nie ma żadnych granic.

Czasami trzeba się wychylić. Zdecydować się na rzeczy, których normalnie byśmy nie zrobili...

Chcesz wiedzieć, czy jestem religijny? Z pewnością nie widują mnie często w kościelnej ławie, ale stale dziękuję Bogu. Każdego dnia, bez przerwy. Za twoją matkę, za tę górę, za każdy poranek, gdy budzę się i czuję słońce na swojej łysiejącej głowie. Popatrz na to wszystko… tylko popatrz, wciągnij powietrze w płuca, poczuj szałwię i pinię, posłuchaj śpiewu ptaków. Ktoś to wszystko stworzył i postanowił umieścić mnie w samym środku. Nie mam pojęcia, czy to unoszący się na chmurze starszy jegomość z brodą, czy może… – Walter machnął ręką – …jakaś kosmiczna energia. Ale czymkolwiek jest Bóg, gdziekolwiek mieszka, dziękuję Mu z każdym oddechem, ponieważ dziś mogę popatrzeć wstecz na każdą minutę, dobrą albo złą, i powiedzieć, że miałem cholernie udane życie. – Walter się roześmiał.

Powrót nie musi oznaczać powtórzenia czegoś co, się zawiodło.

Ale każdy z nas jest tylko sobą. Dziwnym, niedoskonałym tworem, dobrym w pewnych sprawach, kiepskim w innych. Nikt nie robi wszystkiego idealnie przez cały czas. Możesz mi zaufać. Nie ma czegoś takiego jak normalność.