Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wojna to zorganizowany obłęd niszczący najlepszych ludzi.

Ilekroć spoglądałem w stronę tego leja, poległy żołnierz patrzył na mnie z sardonicznym uśmiechem. Wyglądało to tak, jakby kpił z naszych żałosnych prób uchronienia się przed gwałtowną śmiercią, która go spotkała. A może drwił z szaleństwa wojny: "Jestem owocem ludzkiej głupoty. Jestem plonem całopalenia. Modliłem się o przeżycie, tak jak ty, i sam zobacz, co ze mnie zostało. My, martwi, mamy to za sobą, ale wy musicie walczyć i będziecie dźwigać pamięć o tej wojnie przez całe życie. Ludzie w kraju będą się dziwić, dlaczego nie możecie zapomnieć".

Jeśli warto w kraju żyć,warto się o niego bić." Gdzie przywileje, tam odpowiedzialność.

Tak wielu poległych, tak wielu okaleczonych. Tak wiele pięknych nadziei obróconych w wniwecz. Tak wiele marzeń, które pochłonęło wojenne szaleństwo.

Posmakowałem największej goryczy wojny – widoku zabijanych towarzyszy broni, dla których nie ma ratunku.

(...) pomyślałem, że na Pacyfiku zachody słońca są zawsze przepiękne, piękniejsze nawet niż nad Zatoką Mobile. Raptem jak grom poraziła mnie myśl: czy dożyję jutrzejszego zachodu słońca?