Najnowsze artykuły
- ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant12
- Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant2
- ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
- ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński9
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Donald Davidson
2
6,9/10
Donald Davidson was one of the most important philosophers of the latter half of the twentieth century and with a reception and influence that, of American philosophers, is perhaps matched only by that of W. V. O. Quine. Davidson's ideas, presented in a series of essays (and one posthumous monograph) from the 1960s onwards, have had an impact in a range of areas from semantic theory through to epistemology and ethics. His work exhibits a breadth of approach, as well as a unitary and systematic character, that is unusual within twentieth century analytic philosophy. Thus, although he acknowledged an important debt to Quine, Davidson's thought amalgamates influences (though these are not always explicit) from a variety of sources, including Quine, C. I. Lewis, Frank Ramsey, Immanuel Kant and the later Wittgenstein. And while often developed separately, Davidson's ideas nevertheless combine in such a way as to provide a single integrated approach to the problems of knowledge, action, language and mind. The breadth and unity of his thought, in combination with the sometimes-terse character of his prose, means that Davidson is not an easy writer to approach.
6,9/10średnia ocena książek autora
14 przeczytało książki autora
52 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Eseje o prawdzie, języku i umyśle Donald Davidson
7,0
Nie skłamię jeśli powiem że Donald Davidson jest "gigantem" analitycznej filozofii. Jego myśl wpłynęła na szeroki obszar filozofii, od tej języka, umysłu, po teorię działania i literatury.
Eseje mają na celu przybliżenie polskiemu czytelnikowi jego najbardziej przystępnych tekstów. Tych które najdobitniej pokazują jakie autor miał poglądy na, jak sam tytuł wskazuje, prawdę, język i umysł. Są one napisane wyjątkowo przejrzystym językiem jak na pracę poruszającą tak zawiłe kwestie. Osobiście moje ulubione teksty dotyczyły prawdy.
Tam Davidson rozbudowuje swoją semantykę opartą na własnościach-prawdziwości, opierając się na semantycznej, deflacjonistycznej teorii prawdy. Postawiłbym tezę że jest to jedne z łatwiejszych wprowadzeń do myśli Tarskiego (szczególnie jeżeli ktoś nie chce podjąć się wyzwania czytania kilku tomów jego prac). Eseje o języku i umyśle też były ciekawe, szczególnie te o anomalnym monizmie w filozofii umysłu. Wszystko fajnie, co najwyżej uważam że wprowadzenie Jana Woleńskiego mogło być ciutkę bardziej rozbudowane. Ale to szkopuł.