Jesteśmy społecznością, która kocha książki

'Usteczka" są lekturą ciężką, męczącą psychicznie, włączającą myślenie o istocie rodzicielstwa, o tym, że bycie rodzicem jest wielką odpowiedzialnością, egzaminem z człowieczeństwa, które oblał zarówno ojciec głównej bohaterki, molestowanej Poli, Klaus Kinski, jak i jej matka, która może nie wyrządzała dziewczynce krzywdy fizycznej, ale jakże bolesną krzywdę psychiczną - krzywdę odrzucenia i zaniedbania molestowanej córki. Jeśli chodzi o samą książkę , jej konstrukcję, styl czy język-trudno tę pozycję nazwać majstersztykiem. Dla mnie jest to forma rozliczenia się autorki z dramatyczną przeszłością, autoterapia i ostrzeżenie dla innych, że można być jednocześnie podziwianym i wielbionym aktorem i potworem, oprawcą, z premedytacją wykorzystującym seksualnie własne dziecko. Opis Kinskiego, jego osoby, zachowania wobec innych, tyranii stosowanej przez niego wobec całej rodziny przeraża. Na szczęście autorka oszczędziła dosłowności w opisach scen gwałtów, ominęła je, spuściła na te sceny pożądaną przez czytelnika kurtynę milczenia. Opisuje natomiast swoje uczucia, następstwa psychiczne i fizyczne, jakie były konsekwencją seksualnej przemocy jej ojca, dokładnie pokazuje jakie spustoszenie spowodowało wykorzystywanie dziecka w późniejszym życiu dziewczyny. Opisuje również ból odrzucenia przez matkę, który momentami zdaje się być dla dorastającej dziewczyny bardziej odczuwalny niż to, czego dopuszcza się jej rodzony ojciec. Myślę że chociażby dlatego warto sięgnąć po "Usteczka" - żeby przekonać się, że istnieją takie osoby, które w żadnym wypadku dzieci mieć nie powinny. Bo mogą im, bezbronnym, ufającym istotom wyrządzić w imię fatalnie pojmowanej "miłości" krzywdę na całe życie.