Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba nie muszę wyjaśniać czemu po taką książkę sięgnąłem. Fundamentalistyczny islam i towarzyszący mu terroryzm to jedno z największych zagrożeń naszych czasów,a konfrontacja z nim wydaje się prędzej czy później nieunikniona. Jednak nie o tym traktuje ta niegruba książeczka. Daje ona pewne ogólne i porządkujące informacje o drugiej pod względem wielkości religii świata. W skrócie omawia relacje historyczne między chrześcijaństwem i islamem oraz dokonuje zestawienia doktryn obu religii.Autor, katolicki ksiądz i teolog(doktorat z religioznawstwa porównawczego) bardzo się stara zachować dystans i obiektywizm. W paru jednak miejscach przebłyskuje przekonanie o wyższości własnej religii, np. wtedy gdy mówi o nierozumieniu przez wyznawców Allaha dogmatu o Trójcy św. Lecz czy moze to dziwić? Wyznawcy każdej religii znajdą zawsze tysiąc argumentów za tym, że ich wyznanie jest wyjątkowe, lepsze od innych i że stanowi jedyną prawdziwą drogę do zbawienia. Tymczasem nie istnieje żadna obiektywna racja by kurczowo trzymać się jednej z nich gardząc pozostałymi jako zbiorem nędznych zabobonów.I gdyby jakiś imam podjąłby się napisania książki "Islam a chrześcijaństwo", czytelnik byłby od początku przekonywany o wyłączności religii proroka Mahometa i jej wyższości nad innymi. I to jest główna przeszkoda w proponowanym także przez pracę ks.Chata dialogu międzywyznaniowym. W każdym razie główną korzyścią, jaką wyniosłem z tej lektury było uporządkowanie wiadomości o islamie, a pojednanie między religiami wciąż pozostaje jedynie dobrym życzeniem.