Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść z niewykorzystanym potencjałem. Porównania do Kinga nie rozumiem. Zupełnie nietrafione. Książka zapowiada się obiecująco. Główny bohater zmaga się z dwoma najważniejszymi problemami - fobią oraz dziwnymi fotografiami, które do niego trafiają. Żyje więc w wiecznym strachu, bojąc się komuś o tym powiedzieć. Dostaje dziwne fotografie zrobione na cmentarzu z przerażającymi napisami. Brzmią one jak groźby. Wie, że policja to zignoruje, więc nigdzie tego nie zgłasza. Co gorsza, nie mówi o tym nawet własnej żonie. Brzmi jak coś dobrego, fascynującego oraz trzymającego w napięciu. Niestety tak nie jest. Jason jest bardzo prostą, niezłożoną postacią. Ogarnia go paniczny lęk, co jest w pełni zrozumiałe. Ktoś wysyła mu złowrogie listy i, co gorsza, wie o jego największym lęku, czyli ogniu. Kto to może być i dlaczego tak dobrze go zna? Na odpowiedź na to pytanie trzeba dość długo czekać. Nie dlatego, że książka ma tyle stron, ale dlatego, że się okropnie dłuży. Osobiście czytanie jej zajęło mi aż tydzień, przy czym zazwyczaj 300 stron dam radę ogarnąć w dwa dni. Brakowało w niej nagłych zwrotów akcji, wydarzeń, które budowałyby stopniowo napięcie. Nie. Zamiast tego czytelnik został postawiony przed powtarzającymi się rzeczami: bohater dostaje list, coś się dzieje, śni mu się koszmar. Zdecydowanie za dużo opisów snów tam było. Książka napisana jest prostym językiem, brak w niej nużących opisów rzeczy dookoła. Dobrze sformułowane zostały przeżycia wewnętrzne Jasona. Jedyna rzecz, która tak naprawdę mnie ciekawiła to to, kto wysyła te listy i dlaczego. Gdy się okazało, co one oznaczają, straciłam ochotę na dalsze czytanie. Nie tego się spodziewałam. Jasne, były oryginalne, ale... czegoś zabrakło.