Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, która mimo tego że jest bardzo potrzebna i jest elementem potrzebnej dyskusji na temat tego jak wygląda życie kobiet w zakonach, nie jest według mnie wybitnym reportażem. Za mało jest tutaj autorki, nie jestem fanką reportaży, które opierają się niemal tylko i wyłącznie na monologu bohaterów, z nielicznymi wtrąceniami od autora - zdecydowanie wolę taką formę, w której mamy dialog i jest on przeplatany różnymi informacjami, statystykami i przemyśleniami pisarza, co pomaga głębiej zrozumieć problem. Z tego też względu mocno na plus oceniam ostatni rozdział książki, ale uważam, że dało się to trochę inaczej podzielić. Historie opowiedziane przez byłe zakonnice mocno mnie zasmuciły, chociaż spodziewałam się, że właśnie tak wygląda rzeczywistość w takim hermetycznym środowisku, mocno podatnym na tworzenie toksycznej atmosfery. Podoba mi się też to, że autorka jest osobą wierzącą, która jednak zdaje sobie sprawę z problemów kościoła - dzięki temu można uniknąć oskarżeń o stronniczość, które zazwyczaj pojawiają się gdy pisać o takiej tematyce podejmie się ktoś niewierzący lub nie mówiący głośno o swojej wierze.