Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W fajny i ciekawy sposób potraktowane wspomnienia. Spodziewałem się raczej jednolitego tekstu, a odkryłem wspomnienia ujęte w krótkich akapitach po max. 3-4 zdania. Zastosowana formuła mimo prostoty stanowi dużą zaletę, bo umożliwia swobodne „skakanie” po różnych latach. Wpisy nie są w porządku chronologicznym i można dowiedzieć się dzięki nim sporo o Ameryce lat ’50 i ’60. Jest to możliwe w dużej mierze dzięki obszernym przypisom tłumacza, gdyż bez nich ciężko byłoby się czasami zorientować, o czym mowa (nazwy produktów, firm, aktorów itd.) W „I Remember” wspomnienia są zarówno bardzo osobiste i odnoszą się wyłącznie do życia autora, ale znajdziemy też takie, które możemy, jako czytelnicy uznać za wspólne. Ta uniwersalność przyświecała chyba autorowi w procesie twórczym, dzięki czemu po latach czyta się książkę równie dobrze. Nie nazwałbym książki arcydziełem jak robi to w przedmowie Paul Auster, ale książka jest warta uwagi. W sumie są to wspomnienia, ale zahaczające o poemat. Czyta się na tyle przyjemnie, że podczas lektury i po przeczytaniu myśli się o napisaniu własnej wersji, albo przynajmniej spróbowaniu w ramach ćwiczeń pisarskich.