Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z powodu chęci uzyskania rozwodu z Katarzyną Aragońską i zawarcia małżeństwa z Anna Boleyn konflikt Henryka VIII z papieżem pogłębia się. Zdesperowany władca pod wpływem swoich zauszników decyduje ogłosić się głową angielskiego Kościoła i wypowiedzieć posłuszeństwo Rzymowi. W tym celu powołuje na stanowisko arcybiskupa tajemniczego arcybiskupa o nazwisku Cranmer, zaś za pomocą wydawanych przez siebie rozkazów rozpoczyna walkę z klasztorami i obrońcami starej wiary. W tym celu nakazuje poddanym, by uznali jego zwierzchnictwo nad Kościołem i prawomocność związku z Anną Boleyn, co nie podoba się Katarzynie, niektórym duchownym i byłym stronnikom króla. Po wypowiedzeniu posłuszeństwa papieżowi Henryk bierze ślub z Anną, która później rodzi mu córkę Elżbietę. Jednakże idylla nie trwa u nich długo, gdyż świeżo poślubiona królowa nie może dać mężowi upragnionego syna, zaś on sam zaczyna romansować z jej dwórkami domu. Na dodatek sama Anna zaczyna traktować Katarzynę i Marię (córkę Henryka z pierwszego małżeństwa) jako zagrożenie dla siebie i Anglii. Niebawem Henryk poznaje Jane Seymour w której zakochuje się od pierwszego wejrzenia, zaś jej ojca i braci obdarowuje tytułami i zaszczytami. Nad Anną zaczynają zbierać się czarne chmury. "Królowa traci głowę" jest to drugi tom z cyklu "Dynastia Tudorów" opartego na scenariuszu serialu Michaela Hirsta pod tym samym tytułem. W przeciwieństwie do poprzedniej części, autorką drugiego jest Elizabeth Massie, znana z pisania horrorów i powieści historycznych. W przeciwieństwie do pierwszej książki język jakim napisana jest druga część jest bardziej wciągający, zaś same dialogi są mniej rozwlekłe i bardziej trzymające w napięciu. Podobały mi się również opisy wydarzeń, uczt i pomieszczeń, co pozwalało mi się wczuć w klimat lektury. Podobnie jak i w poprzednim tomie tak i tutaj muszę pochwalić wydawców za umieszczenie na wewnętrznych stronach okładki ciekawostek o Henryku VIII i jego małżonkach. Jeśli chodzi o wady tej książki to podobnie jak w poprzednim tomie nasuwają mi się pojawiające w niektórych fragmentach błędy historyczne i niejasności oraz spłycone portrety psychologiczne niektórych postaci. Mimo to drugi tom oceniam nieco wyżej niż pierwszy z tego powodu, iż jest on lepiej napisany. Polecam miłośnikom powieści historycznych.