Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lata osiemdziesiąte to z jednej strony końcówka sukcesów polskiego futbolu, a z drugiej strony totalna zapaść gospodarcza, niezależnie od absurdalnego systemu politycznego. Zatem państwowe lub spółdzielcze wydawnictwa nie bardzo potrafiły zdyskontować sukcesu naszych piłkarzy. Udało się to tylko wydawcy książki, w której nasz ówczesny gwiazdor nr 1 z udziałem dwóch dziennikarzy opisał inne gwiazdy ówczesnego futbolu. Obok zatem Cruyffa, Maradony, Zico, Rossiego, Rummenigge czy Platiniego pojawiły się takie niesłusznie zapomniane postacie jak Duńczycy Preben Elkjaer Larsen czy Michael Laudrup. Hiszpan z Belgii Lozano, Norman Whiteside z Ulsteru. Względy polityczne sprawiły, że opisano tez sylwetki gwiazd lig demoludów, jak Rosjanina Rinata Dasajewa, Joachima Streicha z NRD czy Czecha Antonina Panenki (ze świetnego na początku lat 80-ych klubu Bohemians Praga). Każda z postaci byłą opisana na jednej stronie - drugą zajmowało ładne kolorowe zdjęcie (rzadkość w publikacjach z tamtych czasów). Dla nastolatków z tego okresu, szczególnie męskich, prawdziwa gratka. Mój dodatkowy sentyment jest związany z jednym z autorów, którego miałem przyjemność poznać osobiście na początku następnej dekady – czyli nieżyjącym niestety redaktorem Romanem Hurkowskim. A była to encyklopedia piłki, człowiek, którego wiedza pozwoliła reprezentacji olimpijskiej „wygrać” przegrany mecz, dzięki dyskwalifikacji rywala.