Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na pierwszy rzut oka bardzo ciekawy pomysł na kryminał. Historia poszukiwania skradzionych skrzypiec Stradivariusa ozdobiona elementami z życia ich twórcy. I było by niemal idealnie gdyby nie to, że aż nadto utopijnie się wszystko w tej książce plecie, a zespół śledczych wynajduje wręcz niedostrzegalne poszlaki żeby dotrzeć do rozwiązania zagadki. A przy tym mimo, iż w pierwszym rozdziale funkcjonariusz Tichonow, zajmujący się odnalezieniem skrzypiec, wydaje się być nieco zadufanym w sobie sztywniakiem, to jednak wyciąga wnioski z uwagi starszego, bardziej doświadczonego kolegi i staje się bardziej ludzki i sympatyczny. Trochę to zakrawa na poprawność polityczną. Choć intryga całkiem zgrabna i może tylko z tym tropem opartym o nadruk na konserwie trochę przesadzili. A z drugiej strony, może się czepiam i może Milicja w ZSRR składała się z samych Sherlocków Holmesów i Herkulesów Poirot :)