Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozczarowanie. Moim zdaniem książka w sposób bardzo pobieżny, tendencyjny i niekompletny przedstawia zagadnienie wzajemnego wpływu psychologii i wiary, oczywiście rzymskokatolickiej. Autorom bardziej chodzi o korzyści jakie psychologia może wnieść do na przykład rozeznawania powołania kandydatów na kapłanów oraz kwestii ich formacji. Rozważania snute pod ukrytą tezę, że psychologia stworzyła kult samej siebie i nic więcej jej nie obchodzi. Oraz jaka psychologia powinna być, alby była bardziej zgodna z duchem nauczania Kościoła. Poza tym, kilka dłuższych wstawek o New Age, o satanizmie, o rzeczach właściwie nie do końca zrozumiałych z punktu widzenia tytułu tej książeczki. Rozmiarami też nie grzeszy jak na możliwości i potencjał tematu. Ogólnie słabo. Co na plus? Warto przeczytać dla kilku ciekawych rozdziałów, które z reguły są krótkie i mają po kilka,maks kilkanaście stron, a omawiają krytycznie i sensownie implikacje ukrytych założeń antropologicznych albo to, że wśród amerykanów klientów psychologów 90 procent jest wierzących, a wśród samych psychologów i psychiatrów wierzących jest zaledwie 40 procent. Może psycholodzy i psychiatrzy rzeczywiście chcą być niczym bogowie psyche, wpadając w grzech pychy? Polecam wybrać sobie najciekawsze wg spisu treści i przeczytać dla poszerzenia oglądu współczesnego mariage`u(a czasami rozbratu) psychologii z wiarą.