Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię historię alternatywną, ostatnio zaintrygowały mnie czasy napoleońskie, można więc powiedzieć, że nie miałem wyjścia. Musiałem sięgnąć po "Opcje napoleońskie". Przeczytałem z zainteresowaniem, dostrzegam wiele zalet, ale mam trochę, czysto subiektywnych uwag. Po pierwsze bywa, że książka chwilami wciąga, ale w innym miejscu przyłapuję się na tym, że nie wiem o czym czytam. Cóż, książki historyczne to nie beletrystyka. Nie przypadła mi do gustu formuła książki - autorzy opisują w niezwykle wiarygodny sposób fikcyjne zdarzenia i dopiero na samym końcu rozdziału pojawia się wyjaśnienie, w którym miejscu skończyły się fakty, a zaczęła imaginacja. Chyba wolałbym trzymanie się prawdy i pewnym momencie informację, że było tak, a mogłoby być inaczej, na przykład... to dodałoby dynamiki całej opowieści, a ktoś nie dość biegły w historii (jak ja) nie stąpałby po grząskim gruncie, nie rozróżniając, gdzie leży prawda, a gdzie konfabulacja. Kolejny minus, to nadmierne, w moim odczuciu, zapuszczanie się w świat fantazji przez niektórych autorów. Dopuszczam, że wahający się oficer zmienia swój rozkaz, że zbłąkana kula jednak mija cel i armia nie pozostaje bez wodza lub odwrotnie. Tak w tej książce jest zazwyczaj. Czasem jednak autorzy posuwają się nieco dalej i tchórzliwy dowódca, który w rzeczywistości porzucił żołnierzy w książce daje przykłady bohaterstwa, poświęcenia i wojennego kunsztu. Albo drobne wątki historii alternatywnej wybiegają zbyt daleko naprzód, czasem nawet kilkadziesiąt, a raz prawie 150 lat. Mankamentów jest wiele, jednak nie żałuję, że sięgnąłem po tę lekturę. Zapewne jeszcze do niej wrócę, zwłaszcza, że w moim odczuciu to książka, dla osób dobrze obeznanych z okresem napoleońskim. Gdy dołączę do tego elitarnego grona może łatwiej będzie mi wyłapać smaczki, zyskać własny osąd i docenić walory "Opcji napoleońskich".