Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński39
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Eugenia Mikulska-Turowska
1
8,5/10
Pisze książki: powieść historyczna
Urodzona: 10.03.1911Zmarła: 12.08.1980
Polska więźniarka obozu koncentracyjnego w Ravensbrück.
Rodowita warszawianka. Absolwentka Miejskiej Szkoły Położnych w Warszawie. W czasie II wojny światowej działała w ruchu oporu - kolportowała prasę konspiracyjną. Aresztowana przez Gestapo pod koniec marca 1941 roku. Przetrzymywano ją w więzieniach w Zamościu i Lublinie. Po 4 miesiącach została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, gdzie poddano ją wielokrotnym eksperymentom pseudomedycznym. Po wojnie podjęła pracę położnej w Szpitalu Miejskim w Zamościu. Nigdy nie powróciła do pełni sprawności fizycznej. Jej obozowe przeżycia ukazały się w zbiorze zatytułowanym "Ponad ludzką miarę. Wspomnienia operowanych w Ravensbrück" (KiW, 1968).
Rodowita warszawianka. Absolwentka Miejskiej Szkoły Położnych w Warszawie. W czasie II wojny światowej działała w ruchu oporu - kolportowała prasę konspiracyjną. Aresztowana przez Gestapo pod koniec marca 1941 roku. Przetrzymywano ją w więzieniach w Zamościu i Lublinie. Po 4 miesiącach została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, gdzie poddano ją wielokrotnym eksperymentom pseudomedycznym. Po wojnie podjęła pracę położnej w Szpitalu Miejskim w Zamościu. Nigdy nie powróciła do pełni sprawności fizycznej. Jej obozowe przeżycia ukazały się w zbiorze zatytułowanym "Ponad ludzką miarę. Wspomnienia operowanych w Ravensbrück" (KiW, 1968).
8,5/10średnia ocena książek autora
83 przeczytało książki autora
280 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Ponad ludzką miarę. Wspomnienia operowanych w Ravensbrück
8,5 z 69 ocen
360 czytelników 17 opinii
1968
Najnowsze opinie o książkach autora
Ponad ludzką miarę. Wspomnienia operowanych w Ravensbrück Maria Plater-Skassa
8,5
Są książki których nie da się zapomnieć- ta nie bawi, nie relaksuje, napawa lękiem przenosząc nas w świat o jakim nie mamy pojęcia.Nie da się jej opisać nie da się do niej zachęcić, powiem jedno ją trzeba przeczytać. Wybrałam ją przypadkiem z kilkuset książek o takiej tematyce w bibliotece, wstyd się przyznać, ale nie wiedziałam , że taki obóz istniał. Niby wiem o eksperymentach medycznych, ale gdy się to czyta zupełnie zmienia się nasze wyobrażenie o tym. Od tej książki zaczęła się moja pół roczna przygoda z tematyka obozów koncentracyjnych drugiej wojny światowej, ale żadna a było ich wiele nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak ta.O ile pamiętam napisana jest w 1956 roku, w formie krótkich wypowiedzi więźniarek które obóz przeżyły i dlatego jest taka przejmująca, realna i wspaniała bo jesteśmy pełni szacunku dla tych kobiet które to przeżyły i nie opowiada nam tego ktoś kto nogi nie postawił na tej ziemi ale ktoś realny z serca i ciała na którym prócz ran duszy pozostało kalectwo. Długo pisać. Polecam warto dla refleksji. Jedna z najwspanialszych i najsmutniejszych książek jakie przeczytałam. Szukajcie w bibliotekach, pewnie są wciskane w ostatni kąt półek a powinny być na samej górze ku przestrodze...
Ponad ludzką miarę. Wspomnienia operowanych w Ravensbrück Maria Plater-Skassa
8,5
[Holocaust] "Ponad ludzką miarę. Wspomnienia operowanych z Ravensbruck"
Książka ta stanowi niebywałe świadectwo czynów, które miały miejsce w obozie koncentracyjnym - w Ravensbruck. Pozycja przybliża Nam historie kobiet, które podlegały operacjom medycznym, były tzw. "królikami". Relacje te są niezwykle, makabryczne, emocjonalne i bardzo szczegółowe. Kobiety, o których mowa w tej książce, nie dość, że przetrwały obóz, znęcanie się blokowych, esesmanów, marne racje żywnościowe czy katorżniczą pracę to w dodatku wyszły żywe z eksperymentów medycznych. Oczywiście nie wszystkim się to udało dlatego ważna jest również pamięć o tych, którym się nie powiodło.
Jest to historia bez precedensu, operacje wykonywane na więźniach obozu stanowiły pogwałcenie wszystkich konwencji dotyczących praw człowieka.
Kobiety z tzw. transportu lubelsko - warszawskiego zostały wytypowane do tych makabrycznych czynów. Operowano im nogi, piłowano kości czy usuwano mięśnie. Robiono nacięcia, zarażano różnymi bakterami. Symulowano również takie obrażenia jakie mogły odnieść na polu bitwy - zanieczyszczano rany ziemią, drzazgami, szkłem czy metalowymi odłamkami. To jak radził sobie organizm w takich warunkach było przedmiotem badań hitlerowskich lekarzy.
W książce dostajemy bardzo emocjonalne relacje, tych kobiet, które przetrwały piekło. Jest to - powtórze - świadectwo niebywałe. Po operacji musiały radzić sobie praktycznie same - bez wody, lekarstw, nie licząc morfiny, dzięki której ból był trochę bardziej znośny. W gorączce ponad 40 stopni, w niehiginienucznych warunkach, w których bardzo łatwo o zakażenie... Z czasem pojawiały się pęcherze z ropą, ciało po prostu gniło, tak jak to wspominają króliki - zapach był nie do zniesienia. Oprócz dokładnych opisów związanych z przeprowadzanymi operacjami, każda z kobiet opisuje pobyt w obozie, jak i szczegóły wyzwolenia.
Jestem pod wrażeniem lektury a jeszcze bardziej darze ogromnym szacunkiem postawę tych kobiet. Lektura dla ludzi o mocnych nerwach, opisy są straszne. Jak to możliwe, że ludzie ludziom zgotowali taki los ?