Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka jako remedium na problemy, i poważne i błahe, proponuje bliskie relacje z drugim człowiekiem, humor i patrzenie na wszystko, co dzieje się dookoła, z dystansem i lekkim przymrużeniem oka. Jedna z bohaterek sztuki opowiada swoim siostrom, o jakim życzeniu pomyślała, gdy przed chwilą zdmuchiwała świeczkę na torcie urodzinowym. Otóż zobaczyła w wyobraźni, jak one w trójkę są razem i się śmieją. Nie wiedziała, z czego, ale nie to było ważne. Ważne było to, że właśnie były razem, a gdy się śmiały, było tak fajnie. I chciała, aby tak już zostało. Chociażby dla tej sceny warto sztukę zobaczyć, gdy tylko będzie możliwość, albo ją przeczytać. Jest też film z Diane Keaton i Jessicą Lange, ale nie widziałam go. Osobiście nie uważam, aby wymowę sztuki ograniczać tylko do relacji rodzinnych. Zanim doszło do tego zdmuchiwania świeczki, do domu rodzinnego, zamieszkiwanego przez jedną z sióstr, przyjechały dwie młodsze siostry. Nie widziały się bardzo długo, teraz zaś sytuacja rodzinna wyjątkowo się skomplikowała. Jednej z sióstr grozi oskarżenie o próbę zabicia męża, a dziadunio wylądował w szpitalu. Gdy trzy kobiety już się przywitały, nastąpiły zmieniające się jak w kalejdoskopie, sceny awantur, wypominania tego, co działo się nawet kilkadziesiąt lat wcześniej i sceny czułości. Wszytko naprzemiennie. Mimo i złości i żalu okazało się, że jednak nie potrafią bez siebie żyć. Gdy każda z nich na swoje problemy popatrzyła z tej perspektywy, że nie musi już borykać się z nimi sama, wszystko stało się łatwiejsze. I śmieszniejsze. Bo w każdym problemie któraś z sióstr znajdowała niechcący coś zabawnego. A gdy już się pocieszyły, to znowu robiły sobie coś na złość i się awanturowały. Ale było dużo lepiej, niż gdy były same. całość http://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2018/09/beth-henley-zbrodnie-serca-spektakl.html