Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okres wchodzenia w dorosłość to specyficzny okres. To czas, w którym zaczynamy kwestionować wszystko co nas otacza i co nieświadomie wsiąknęliśmy jak gąbka od momentu narodzin. To czas, w którym zaczynamy szukać swojego miejsca na ziemi, uczyć się akceptować swoją prawdziwą naturę, kształtować swoje wartości i własne spojrzenie na świat. To czas tworzenia swojej indywidualności, a następnie próba wkomponowania jej w obowiązujące modele społeczne i panującą kulturę. Autor stara zasugerować, że w tym czasie czujemy się samotni i przez to uciekamy w świat wirtualny, czytając książkę można dojść do wniosku, że to faktycznie może być problem, ale potem zaczyna się zastanawiać, czy to nie jest okres przejściowy, który może doprowadzić do szczęśliwego życia w zgodzie ze samym sobą. Czy będąc samotnym nie można być szczęśliwym? Czy samotność zawsze jest synonimem smutku i potrzebą bliskości z drugą osobą? Gdzie jest różnica pomiędzy depresja wynikającą z samotności, a szczęśliwym samotnym życiem i realizacją się chociażby jako pisarz mieszkający w domku w górach z dala od ludzi? "Autoekspresja nad sobą i otaczającą rzeczywistością nie tylko pozwala dowiedzieć się czegoś o sobie, innych i świecie, w którym jednostka funkcjonuje, ale i ustosunkowywać się do tego, co dostępne świadomości w postaci ocen i związanych z nimi przeżyć emocjonalnych."