Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W takiej dosyć cienkiej książce a jednak tyle wspomnień.Autorka opowiada o przedwojennym Krakowie,o życiu przed wojną ,losie członków rodziny ,znajomych przyjaciół...Czas wojny to czas spędzony w getcie krakowskim ,a następnie w obozach - w Skarżysku, Częśtochowie oraz Płaszowie.To co zwróciło moja uwagę to brak "wrzucania do jednego worka" ze względu na narodowość.Dostrzega dobrych i złych wśród żydów,Niemców,Ukraińców....a sam czas zagłady to jednak przewaga zła..Irena Bronner w 1957 roku wyjeżdża z Polski do Izraela.Po 30 -stu latach odwiedza Polskę i powraca wtedy poczucie jakby życie cofnęło się......Poruszył mnie list-testament z więzienia (cioci Gizy)do córki.Jak w sytuacji gdy czeka się na śmierć można przekazywać najbliższym wskazówki dotyczące spraw codziennych? A kuzynka Marysia Goldman-której życie kończy się w wieku 17 lat..... Przy tej lekturze często myślałam o tym jaką jestem szczęśliwą osobą ,która nie musi dokonywać tak trudnych wyborów jakie często były dokonywane w czasach gdy często można było zwątpić w człowieka,jego dobroć........ Przy takiej lekturze zawsze przychodzi mi do głowy myśl-jaką jestem szczęściarą ,że nie muszę dokonywać tak trudnych wyborów....decydujących o zyciu lub śmierci....