W 1991 roku skończył naukę w Technikum Energetycznym w Poznaniu i wstąpił do Zakony Braci Mniejszych Kapucynów Prowincji Krakowskiej. Drogę życia zakonnego rozpoczął rocznym nowicjatem w Sędziszowie Małopolskim, a następnie kontynuował ją studiując teologię na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Dnia 19 marca 1997 roku złożył profesję wieczystą, a 13 maja tegoż roku z rak ks. bp Jana Szkodonia przyjął święcenia diakonatu. W lutym 1998 roku obronił pracę magisterską z zakresu pedagogiki pod kierunkiem pana prof. dr hab. Mariana Śnieżyńskiego, której temat brzmiał: Dialog edukacyjny na lekcjach katechezy w Zasadniczych Szkołach Zawodowych. W dniu 23 maja 1998 roku, z rąk ks. bp Kazimierza Nycza przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął studia licencjacko - doktoranckie na Papieskiej Akademii Teologicznej. W tym czasie pracował jako katecheta młodzieży licealnej w Stalowej Woli. Pracę licencjacką Wychowanie religijne w przygotowanym otoczeniu dziecka przedszkolnego według Marii Mantessori, napisaną na seminarium z pedagogiki pod kierunkiem pana prof. dr hab. Mariana Śnieżyńskiego, obronił 21 listopada 2000 roku. Od tegoż też roku rozpoczynając przygotowania do napisania rozprawy doktorskiej zamieszkał w Krakowie i podjął wykłady w Centrum Szkolenia Liderów i Wychowawców im. P. Arrupe w Gdyni z zakresu pracy z młodzieżą trudną i subkulturami. Natomiast od października 2001 rozpoczął wykłady katechetyki w Wyższym Seminarium Duchownym Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie. W 2002 roku zakończył studia podyplomowe z dziennikarstwa na Papieskiej Akademii Teologicznej i rozpoczął współpracę z Centrum Edukacyjnym Stowarzyszenia Chrześcijańskich Dzieł Wychowania w Krakowie w zakresie profilaktyki uzależnień. W roku 2004 obronił pracę doktorską z zakresu pedagogiki, której temat brzmiał: System oceniania uczniów na lekcjach religii na podstawie badań przeprowadzonych w krakowskich liceach ogólnokształcących napisaną kierunkiem pana prof. dr hab. Mariana Śnieżyńskiego. Doktor teologii (specjalizacja katechetyka),wykładowca WSD kapucynów i WSD franciszkanów w Krakowie, współpracownik Centrum Kształcenia Liderów i Wychowawców im. P. Arrupe w Gdyni (praca z młodzieżą trudną i subkulturami),a także Centrum Edukacyjnego Stowarzyszenia Chrześcijańskich Dzieł Wychowania w Krakowie (profilaktyka uzależnień i praca z młodzieżą),absolwent studiów dziennikarskich Papieskiej Akademii Teologicznej, duszpasterz dzieci, młodzieży alternatywnej i akademickiej, rekolekcjonista, współautor książek metodycznych do katechezy. Opublikował m.in. Ekstremalnie wypasione rekolekcje oraz Problemy bez ściemy.http://www.szymkowiak.kapucyni.krakow.pl/
Bardzo przydatna przy przygotowaniu się do spowiedzi, pomaga zrozumieć przyczyny niektórych naszych grzechów, napisana lekkim językiem takim można powiedzieć gawędziarskim stylem.
Lektura obowiązkowa przed rachunkiem sumienia. Książka ta pokazała mi też, że spowiedź to nie musi być klepanie regułek, tylko całkiem fajna rozmowa o tym co mnie męczy, dręczy, gdzie popełniłam błąd, gdzie upadłam. Dużo mi dała, otworzyła mi oczy na ten tak trudny sakrament.
Kolejną książką o której chciałabym opowiedzieć jest ,,Ful wypas, czyli Chrześcijaństwo z pazurem” wydanej w 20010 roku przez wydawnictwo M. Autorem tej pozycji jest Rafał Szymkowiak OFM Cap pracujący na co dzień z młodzieżą trudną i subkulturami. Jest zakonnikiem powołanym do pracy z ludźmi młodymi. Doskonale znający problemy tych maluczkich i nie raz wyciągających ich z grząskiego bagna.
Tak szybko czyta się tą książkę, że po jej skończeniu ma się ogromny niedosyt a zarazem pragnienie przeczytania pozostałych książek tego autora. Tych książek się nie czyta je się wręcz pochłania. Jest to literatura typowo religijna, ale o dziwo napisana w bardzo nietypowy sposób. Widać w tej lekturze niebywałą prostotę myśli a przez to całe sedno spraw najważniejszych w życiu. Skradająca serca osób młodych borykającymi się na co, dzień z własnymi słabościami i problemami. Zachęca ona do tego by pomimo porażek wciąż szukać Boga – przede wszystkim w Eucharystii ale również w innych ludziach. Książka wnosi wiele mądrych odpowiedzi na nieraz nurtujące młodzież pytania. Przybliża ona również w bardzo subtelny sposób tajemnicę zawartą w Eucharystii: ,,Kiedy podnoszę Hostię i mówię ,,Oto Baranek Boży” to właśnie nawiązuję do sytuacji, która rozgrywa się na Golgocie. Kiedy podnoszę chleb, to jest nic innego jak podniesienia krzyża. Hostia wędruje do góry, tak jak do góry wędrował Jezus przybity do ramion krzyża”.
Każdy rozdział kończy się piosenką. Ma się wrażenie, że do tej książki brakuje jeszcze tylko płyty z utworami piosenek zawartymi w tej książce.
Właśnie dzięki takim książkom stajemy się lepszymi ludźmi. To one skłaniają do refleksji nad swoim stosunkiem do Boga, bliźniego jak i do siebie samego. Przyjacielu drogi zatrzymaj się na chwilę i zechciej pochylić nad lekturą, która przemienia serca i daje nadzieję na lepsze jutro.
Gorąco polecam dla tych którzy już znaleźli Boga lub tym którzy wciąż szukają.