Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Günter Wallraff to niemiecki dziennikarz śledczy, a jego reportaże przywodzą mi na myśl polskie reportaże Pawła Reszki. Wallraff również przebiera się i podaje za kogoś innego, by uczestniczyć w konkretnych sytuacjach lub lepiej poznać dane środowisko. Reportaże Reszki trafiały jednak do mnie bardziej - zapewne dlatego, że jednak Polskę znam dużo lepiej od Niemiec i wiele nazwisk czy firm wspomnianych w "Z nowego wspaniałego świata" nic mi nie mówiło. Pierwsze tematy poruszane przez Wallraffa natychmiast mnie wciągnęły. Autor przebierał się za bezdomnego i pokazywał, że w dużych niemieckich miastach można zamarznąć na śmierć w Boże Narodzenie, bo państwo się tobą nie zainteresuje. Poszedł w ślady Griffina i jego słynnej książki "Czarny jak ja", przyciemnił swoją skórę i z przerażeniem (choć ciekawe, czy naprawdę go to tak zaskoczyło...?) odkrył, że Niemcy faktycznie traktują ciemnoskórych gorzej i rasizm nie jest im obcy. Zatrudnił się w call center i w dostarczającej Lidlowi wyroby piekarni, by doświadczyć na własnej skórze, jak w takich miejscach traktuje się ludzi. O wielu swoich doświadczeniach pisał wcześniej do gazet i jego reportaże wywoływały w Niemczech niemałe afery. Te rozdziały czyta się świetnie, są wciągające, a przemyślenia autora - choć nie zawsze najgłębsze - też dają czytelnikowi do myślenia. Niestety, nie całe "Z nowego wspaniałego świata" zostało napisane w tym stylu. W pewnym momencie autor przerzuca się na doświadczenia innych osób, opisuje chociażby różne machlojki związane z prywatyzacją Deutsche Bahn czy sposoby pozbycia się rad zakładowych w firmach, które w poważaniu mają prawa pracownicze. Są to dalej interesujące i ważne tematy, ale wydaje się, że o ile autor sam w czymś nie uczestniczył, ma już pewien problem w opisaniu wydarzeń w ciekawy sposób. Oczywiście zrobił spory research, rozmawiał z mnóstwem osób, ale ta część książki jest dużo gorsza, mnóstwo tu niejasnych powiązań, nazw i nazwisk, które mi niewiele mówią. A mniej emocji i przemyśleń. Czyni to reportaż bardzo nierównym, bo naprawdę przy pierwszych rozdziałach myślałam, że to jedna z najlepszych książek, jakie czytałam w tym roku i pochłaniałam je w niesamowitym tempie... A potem męczyłam się i nie mogłam dokończyć lektury. W efekcie całość oceniam na takie 6/10 - mocno ciągnięte do góry przez dobry początek. Tytuł "Z nowego wspaniałego świata" odnosi się, naturalnie, do Huxleya. Autor uważa, że Niemcy zamieniają się właśnie w tę antyutopię, gdzie rządzi prawo silniejszego, który ma pieniądze i chce je wydać na przyjemności, a cała reszta społeczeństwa ma istnieć, by pracować. Może nie ze wszystkimi twierdzeniami Wallraffa się zgadzam, ale myślę, że dobrze, że takie reportaże trafiają na polski rynek i "odczarowują" obraz dobrze funkcjonujących, zorganizowanych i sprawiedliwych Niemiec.