Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Outsiderzy/dewianci to bardzo "problematyczne" jednostki i grupy społeczne. Są oni nieoczywiści i często bliżsi nam niż chcemy sami to przyznać. Z drugiej strony moralny dyskurs i systemy formalne i nieformalne etykietuje ich, nadając im negatywną i mocno stereotypowaną konotację. Zawsze mnie to pojęcie się nie podobało, głównie dlatego że większość ludzi odwołuje się (nieświadomie) do statystycznej metody jego określania. Coś jest "nienormalne", bo jest odstępstwem od normy. Bardzo to prymitywna i utrwalająca status quo metodologia. Miło było więc przeczytać autora, który w kwestii outsiderów postulował "powrót do rzeczy samych". Powrót do socjologii interakcji z realnymi podmiotami. I to bezpośrednio, a nie przez kwestionariusze (nie negując jednak empirycznej metodologii). Takim autorem jest Howard S. Becker. Na łamach swojej stosunkowo krótkiej książki prezentuje swoją interakcjonistyczną teorię dewiacji. Charakteryzuje ją, jak to interakcjonistów symbolicznych, pragmatyzm i fenomenologiczne podejście. Becker sprawia czytelnikowi wrażenie takiego sprytnego kolegi z klasy. Język nie jest stosunkowo wybiórczy i łatwo można go przyswoić. Momentami lektura przypomina czytanie reportażu na temat ruchów społecznych (istota interakcjonizmu). Nie oznacza to że nie ma w pracy krzty naukowej pracy. Wręcz przeciwnie, autor podaje wiele badań na poparcie swoich tez, czy to innych autorów czy swoje na palaczach marihuany oraz muzykach. Jest jednak świadomy ograniczeń metodologicznych analizowania dewiacji, więc utrzymuje ostrożnie tylko te wnioski, których jest stanowczo pewien. Pozostawia jednak sporo przestrzeni do dalszej analizy w przyszłości. Jeżeli miałbym coś zarzucić pracy, to to że w pewnym momencie wywiady z "dewiantami" robią się monotonne. Wynika to po prostu z powtarzalnych praktyk i zjawisk zachodzących między członkami danej grupy społecznej. Nie odebrało to jednak przyjemności z lektury i wiedzy jaką zdobyłem, gdyż książka jest podzielona na krótkie rozdziały i jak wspomniałem wcześniej, krótka. Czytelnik więc nie zdąży się szybko znudzić błyskotliwą, żywą analizą Beckera.