Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludmiła Boczarowa pochodzi z Białorusi. W roku 1943 mając trzy lata zostaje złapana razem z matką Anną i dziadkami przez Niemców w lesie podczas obławy. Jak to zwykle bywa, trafiają do bydlęcego wagonu i zostają wywiezieni do Polski do obozu w Birkenau, miejsca gdzie z dwóch kominów unosi się czarny dym a sadza pokrywa niebo, na którym nawet ptaki nie latają. Sadza która zatyka płuca, w której czuć zapach spalonego mięsa, zapach śmierci. Po dotarciu na miejsce i wyjściu z wagonu na torowisko dziadkowie Ludy trafiają na lewo co oznacza "pójście do gazu" czyli natychmiastową śmierć, natomiast matka i córka na prawo, gdzie dziewczynka zostaje wyrwana z ramion matki i obie trafiają za druty do osobnych baraków. W obozie dzieli ich trzeci barak, czyli zaledwie jakieś 50 metrów. Matka pod osłoną nocy, żeby esesman stojący na wierzy jej nie dostrzegł czołga się do baraku dziecięcego żeby uściskać córkę i dać jej choćby kawałek cebuli. Instynkt przetrwania, zwierzęcy, dziki i brutalny jaki się wykształcił u Ludy, nakazuje z nikim się nie dzielić i zjeść do ostatniego grama. Taka się stała i taka była. To łączy wszystkich, który znaleźli się w Birkenau. Podczas spotkań Anna cały czas powtarza córce żeby nie zapomniała kim jest, gdzie się urodziła, skąd pochodzi i ile ma lat, po to jak by się czasem okazało że przeżyje, to ma całemu światu opowiedzcie co ją spotkało w "fabryce śmierci". Tyle jeśli chodzi o wstęp do książki. A czy Ludmiła przeżyje?? Czy doktor Mengele będzie przeprowadzał na niej swoje eksperymenty? Czy doczeka się wyzwolenia obozu i spotka z rodziną? Tego żeby się dowiedzieć musicie sami przeczytać "Dziewczynka, która nie potrafiła nienawidzić".