Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oto w dłoniach trzymamy dość... ciekawą pozycję. Patrząc na opis z LC: "Powieść historyczna rozgrywająca się w Delft i Hadze i przedstawiająca na tle XVII-wiecznej Holandii, alchemii, tulipanów i obrazów dzieje niderlandzkiego alchemika Dirka van Woensdrechta. Jego historia ma wiele warstw oraz drugie, a nawet trzecie dno - dzięki wątkom licznych postaci i sytuacji nadprzyrodzonych może być traktowana jako powieść fantasy, alchemiczne przepisy i powiązania ze współczesnością przez podróże w czasie to raczej science fiction, ale wszystkie przepisy chemiczne są prawdziwe i mogą być rozszyfrowane przy pewnej znajomości chemii. Wreszcie, ponieważ narkotyki w Holandii są łatwo dostępne i bohaterowie często po nie sięgają, całą tę historię można uważać po prostu za efekt odurzenia... Czyta się wyśmienicie! " - osobiście proponuję zwrócić uwagę na... ostatnie dwa zdania ;) tak, te o narkotykach zwłaszcza. Niestety, w trakcie lektury miałam wrażenie, że autor trochę za bardzo miesza współczesność, wiedzę historyczną i kilka innych elementów właśnie z... narkotykami. To spory minus. Historia zła nie jest sama w sobie. Oto dostajemy bowiem opowieść o losach niejakiego niderlandzkiego alchemika Dirka van Woensdrechta. Z przyczyn losowo-różnych musi przenieść się do Hagi, gdzie odkrywa tajemniczy tunel, kamień, zawiera pakt z diabłem... I to właśnie diabeł Łakota, pochodzący z moich rodzinnych stron: ze Śląska Cieszyńskiego, to chyba najmiszy element książki. Co więcej: pochodzi z Czantorii, z niejakiej Jaskini Strasznej (o samej jaskini nie wiem nic, natomiast wspominanie moich rodzinnych stron, Cieszyna i właśnie Czantorii, choć umiejscowionej nie w Cieszynie, ale w Ustroniu... mile łechta próżność!). Poza tym, znane tu, na Śląsku Cieszyńskim trunki, jak beherovka (osobiście wolę Stock Fernet, ale Bevherovka z ziołowych nalewek też jest dobra ;)) z piwem... łezka w oku, a Łakota podbił mi błyskawicznie serduszko. Nie mniej, rok 1660 to nie czasy, w których taki trunek się pija, panie Konopski! I tu przechodzimy do sedna. Autor nader swobodnie prowadzi narrację. To plus. jednak w tej swobodzie się zdecydowanie zapomina, wprowadza niehistoryczne elementy, znane tylko współczesności. Z zabawnej i lekkiej opowiastki robi się nam dość ciężka i dziwna do przeczytania treść, rzucana bardzo "po łebkach". Są kwestie, które wartałoby rozwinąć, a autor o nich zapomina. Mniej istotne ciągnie niespodziewanie długo i bez większych rewelacji. Co zaś do postaci... o alchemiku wiemy bardzo mało. On po prostu jest. I w zasadzie tyle. A szkoda, bo byłby z niego ciekawy materiał na psychologiczne działania i rozterki. A tak, mamy tylko kaca (migrenę),podpisanie cyrografu, i uważanie się za pana. Czyli nic specjalnego. Łakota jest nieco bardziej dopracowany, ALE... Właśnie, ale. Na stronach powieści króluje chaos. Jasny, czysty i niczym nie skrępowany chaos. Mam wrażenie, że wydawnictwo Bellona poszło nieco na łatwiznę, uznając, że skoro polski pisarz, to nie trzeba prowadzić korekty. Za wiele się tu miesza kwestii, wątków, opowieści, nawiązań... jak w kiepskim filmie, albo autor po prostu winien odstawić używki. Więc nie, nie jest to książka (książeczka?) zła. Za 5 złotych (bo tyle mnie kosztowała),ciężko jednak wymagać jakiś cudów na kiju, i wspaniałości. ot, luźne czytadło, w dodatku brzydko klejone i już po pierwszych stronach widać, że kartki mi za chwilę wylecą. No i co istotne: 2/3 książki da się przełknąć z mniejszym lub większym oporem, ale się da. Ale ostatnia 1/3.... panie Konopski. ja wiem, że w czeskim Cieszynie jest możliwość legalnego nabycia marihuany, bo Czechy dopuściły do obiegu ten narkotyk... ale jeśli pan używasz, to pan nie pisz. Bo takie bzdury na koniec książki to tylko łapałam się za głowę. Podróż w czasie? Dobrze. Ale bez przesady. Toż tego nie dało się przełknąć żadną miarą! nienienienienienienie i raz jeszcze: NIE. I tyle w tej materii... http://kaginbox.blox.pl/2016/06/Alchemik-z-Hagi.html