Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Natrafiłem na to dzieło przy okazji szukania tekstów do mojej pracy licencjackiej. To książka dosyć obszerna – co mnie zniechęciło – za to napisana prostym językiem, który zrozumie każdy czytelnik – co niezmiernie mi się spodobało. Pozostaje przy tym pozycją stricte naukową. Przy takiej masie tekstu trudno się dziwić, że wstęp i metodologia zostały napisane bynajmniej nie po macoszemu, co warto podkreślić. Czytelnik zaznajomi się więc tu z filozofią nauki, koncepcją magicznego kręgu i antropologicznymi teoriami zabawy. Autor opowiada także całą historię gier komputerowych, począwszy od ich pierwszych archetypów, przez symulacje wojskowe, aż do dzisiejszych komercyjnych tytułów. I tutaj ujawnia się jedna z bolączek tej pozycji. Z jednej strony każdy, kogo interesuje temat gier komputerowych, znajdzie tu coś dla siebie, z drugiej zaś tematyka ta jest tak obszerna, że nie pozwala zająć się jakimś zagadnieniem głębiej, wejść w nie i badać. Patrząc z tej perspektywy, autor książki nie wnosi do dyskursu nic nowego. Dzieło to jest swoistym podręcznikiem dla każdego, kto chciałby zająć się grami w sensie stricte naukowym, jednak trudno je uznać za tekst przełomowy. Może właśnie nie miał nim być? Z innych kwestii, zdarzają się tu powtórzenia, co można tłumaczyć tym, że osoba zainteresowana tematem z rozdziału trzeciego, niekoniecznie zechce sięgnąć po rozdział pierwszy i drugi. Najtrudniej było mi przejść przez ostatnie dwadzieścia, które nie tyle podsumowywały dzieło, ile streszczały jego treść. Tej ostatniej przydałaby się de facto lepsza korekta i redakcja, gdyby wznowić tę pozycję w kolejnym wydaniu – bo o tym, że na wznowienie zasługuje, nie ma się co rozwodzić. Podsumowując, jest to kopalnia odniesień i rzecz godna polecenia każdemu, niezależnie od tego, jaki aspekt gier komputerowych go interesuje. Z pewnością poszukam jeszcze innych pozycji naukowych, które traktują o grach (może nawet z tych, do których odwołuje się sam autor?),jednak na ten moment mogę napisać przyszłym badaczom tylko tyle: nic lepszego nie mamy. Osiem na dziesięć gwiazdek.