Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Warhol. Człowiek-pop. Najbardziej pop. Warhol ikona. Warhol, którego kocham. Jestem w nim rozkochana. Jeden z najbardziej popularnych artystów w latach 60. i jednocześnie jeden z najmniej poznanych. Jego prywatność – w sensie jego charakteru, jego duchowości, lęków, stanów umysłu – była chyba jedną z najpilniej i najlepiej strzeżonych. Warhol w żadnym z wywiadów nie pokazywał siebie. To fascynujące. Mówi się, że był nieśmiały, zakompleksiony, cichy – a wykreował z siebie człowieka, który zbywa dziennikarzami słowami: „Jestem dziś taki pusty… możesz odpowiadać za mnie”. Coś zupełnie nie do pomyślenia... Czytając jego krótkie odpowiedzi, niemalże surrealistyczne, nie sposób przestać myśleć o nim, starać się rozwikłać jego zagadkę, znaleźć wytrych, słabość, dobrać się do znaczenia słów i gestów. Wywiady z nim przeprowadzone zmuszają mnie do głębszego, bardziej wytężonego myślenia niż przy czytaniu pozycji czołowego współczesnego polskiego krytyka. Nie miałam pojęcia o istnieniu tylu wywiadów z Andym, o jego zajęciach poza malarstwem. Książka chwilami jest dość nużąca, głównie ze względu na konieczność 'zanurzenia się' w niej, wczucia, nieustannego myślenia i poddawania w wątpliwość słowa Warhola. Cudowna zabawa, niezapomniana podróż.