Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Klasyczna historia trójkąta miłosnego. Ona - piękna, niezależna singielka robiąca karierę zawodową w branży organizacji imprez. On - niczym książę z bajki. Bogaty, przystojny, inteligentny. Wydawałoby się, że mogą stworzyć iście książkowy model idealnego związku. Niestety, on już wcześniej obiecał komuś innemu miłość, wierność i uczciwość małżeńską aż do grobowej deski. Ponadto udało już mu się spłodzić dwóch synów, którzy w swoim ojcu widzą cały świat. Cóż jednak z tego, skoro na prawdziwą miłość podobno nie ma rady..? Historia może banalna, ale do przełknięcia. Masa w końcu na rynku jest takich książek, które opowiadają podobne sytuacje, o zbliżonym zakończeniu, a jednak posiadają rzesze czytelniczek. Cóż zatem je różni od "Kochanki" ? Ano, bardzo wiele. Przede wszystkim chyba jednak to, że wychodzą zwykle spod piór zdecydowanie bardziej utalentowanych osób. Przykro mi to mówić, ale język którego użyła w swojej książce McCutcheon bardziej przypomina ten, którego używa przeciętna uczennica na oko szóstej klasy szkoły podstawowej. Masa znaków interpunkcyjnych, budowa zdań wołająca momentami o przysłowiową "pomstę do nieba", a dialogi - szczyt banału. Nie zamierzam w żaden sposób umniejszać talentów aktorskich bądź piosenkarskich tej Pani, jednak może lepiej byłoby , gdyby obszar dokonań literackich pozostawiła komuś innemu. Przeczytałam, bo fabuła mnie na swój specyficzny sposób nawet wciągnęła ale sposób jej przekazania czytelnikowi jest momentami żenująco niski. Generalnie nie polecam, chyba że wielkim fanom Martine, którzy chętnie przymkną oko na masę niedociągnięć powieści.