Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Olav Duun
Źródło: By Nasjonalbiblioteket - Flickr: Portrett av Olav Duun, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=19498374
4
6,1/10
Pisze książki: klasyka, literatura piękna
Norweski pisarz. Początkowo był poganiaczem bydła i rybakiem, później nauczycielem w Holmestrand. W swojej twórczości analizował psychologiczne i duchowe cechy życia chłopów. Pisał powieści i nowele z życia rybaków i rolników. Jego głównym dziełem jest cykl powieściowy o rozwoju społeczno-kulturalnym norweskich chłopów Juvikfolke (Ludzie z rodu Juvik, t. 1-6, 1918-1923),opisujący dzieje kilku pokoleń rodziny w zmieniającej się rzeczywistości w latach 1814-1920. Napisał również powieści Bracia z Olsøya (1927, wyd. pol. 1969),trylogię Ragnhilda (księga 1-3 1927-33, wyd. pol. 1973),oraz Ludzie i żywioły (1938, wyd. pol. 1973).
6,1/10średnia ocena książek autora
47 przeczytało książki autora
120 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Bracia z Olsoya Olav Duun
6,6
Olav Duun był norweskim pisarzem, urodzonym w 1876 roku w Fosnaes na północy Norwegii. Zmarł w 1939 roku. Pochodził z biednej , starej rodziny chłopów-rybaków. Młodość spędził na wyspie, w zagrodzie ojca, zajmując się pracą na roli i rybołówstwem. W 1901 roku opuścił rodzinne strony, aby kształcić się w zawodzie nauczyciela. Swoje dojrzałe życie poświęcił pisarstwu.
Bracia z Olsoya to powieść o czterech chłopcach; Johanie, Jagerze, Arnem i Zabulonie. Każdy z nich inny, ale wszyscy zgodnie pełni życia, pracowici i odważni.
Chłopcy żyją z dala od wielkiego świata i ludzi, od najmłodszych lat zdani właściwie na własne siły oraz łaskę i niełaskę natury, głównie morza.
Wcześnie pozbawieni rodziców nie poddają się, rzucając wyzwanie życiu.
Każdy z nich dojrzewa w swoim czasie, jakby płyną w swojej łódce ku dorosłości. Trudnej, bolesnej dorosłości.
Autor w swej powieści doskonale opisuje reali życia rybaków, ludzi parających się ciężką pracą, ponieważ sam wzrastał w podobnych warunkach. W starym, archaicznym nieco stylu, z wieloma dygresjami, niedomówieniami, urywanymi myślami, opisuje codzienne życie na wyspie. Ukazuje ich twarde życie na tle surowego krajobrazu i klimatu północy, ich walkę z morzem i siłami przyrody. Bezradność wobec rozhukanego morza, porywu wiatru i wysokich fal. Ich psychikę, środowisko, zwyczaje.
Olav Duun na zaledwie 180 stronach w realistyczny, piękny sposób przedstawia norweskie klimaty. Jednak to co bardziej urzeka i ujmuje to opis tła obyczajowego oraz ludzkiej psychiki człowieka żyjącego w ścisłej więzi z naturą.
Człowieka z północy, a więc jak już wiele razy pisałam skrytego, małomównego, który nigdy do końca nie powie co myśli, skrywa swe uczucia, karmi się poczuciem niepewności, pielęgnuje w głębi serca i umysłu tajemnice, które zżerają go od środka powodując smutek i brak ochoty do życia. Człowieka, który jednym słowem potrafi ranić jak sztylet, a później jednym uśmiechem ubogaca życie drugiej osobie.
Szkoda, że w tak skąpy i krótki sposób autor potraktował losy braci z Olsoya. Według mnie powieść ma potencjał na miano sagi, opisującej bardziej dokładnie losy każdego z chłopaków. Losy wplecione w piękno i surowość norweskiej przyrody.
Bliźni Olav Duun
5,5
[Recenzja dotyczy całej trylogii]
"(...) człowiek to bardzo dziwna istota. Bzdury, puste gadanie, ale czemu takie prawdziwe?"*
Jestem wielką miłośniczką literatury skandynawskiej. Po książki z Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich sięgam na ślepo – jak do tej pory, nie zawiodłam się.
"Ragnhilda" to opowieść o zwyczajnych ludziach, którzy czasami działają pod wpływem impulsu i dokonują złych wyborów w dobrej wierze. To opowieść o normalnym życiu, w którym bohaterowie dążą do upragnionego celu, choć nie zawsze potrafią osiągnąć go nie raniąc przy tym innych. Zapominają często o tym, co w życiu jest najważniejsze. Pragną zadowolenia, czasem za zbyt wysoką cenę. Chcą być ludźmi wielkimi, a przecież: "(...) największy bywa człowiek wtedy, gdy może się wyprostować i być li tylko człowiekiem"**.
Olav Duun oddał do ręki czytelnikowi wybitne dzieło. "Ragnhilda" to wnikliwe studium psychologiczne człowieka. Prawie na każdej stronie tej książki odkrywamy prawdę o świecie, życiu, o nas samych, prawdę, którą niestety nie zawsze sobie uświadamiamy. Może dzięki tym prostym drogowskazom bylibyśmy lepszymi ludźmi.
---
* Olav Duun, "Ragnhilda", przełożyła Edyta Sicińska, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1973, s. 411.
** Tamże, s. 491.