Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacząłem czytać tą książkę jeszcze w 2011 po lekturze "Ostatniego lotu" Jana Osieckiego ale nie dane mi było jej skończyć. Przeleżała na półce 9 lat. W tym roku stwierdziłem, że najwyższa pora ją skończyć skoro dzień wcześniej ponownie skończyłem czytać polski "Ostatni lot". Widać, że autor włożył dużo pracy w książkę z uwagi na materiał źródłowy oraz masę zdjęć, którą podparł się w formułowaniu wniosków w niej zawartych. Ponieważ dotyczy faktów, których nie poruszono w książce Osieckiego, "Ostatni lot" Amielina stanowi jego ciekawe uzupełnienie. Autor, na pierwszych 120 stronach skupił się głównie na przebiegu samej katastrofy w oparciu o zdjęcia z trasy przelotu Tutki. Podaje bardzo dużo detali i szczegółów takich jak np. czas dojazdu wozów strażackich. W dalszej część Amielin odnosi się do kontrowersji, które narosły wokół katastrofy oraz hipotez przyczyn katastrofy. Opisuje same miasto Smoleńsk, jego ukształtowanie geologiczne, wpływ klimatu, lotnisko i jego wyposażenie oraz nawiązuje do wstępnego raportu MAK. Książkę kończy analiza możliwych przyczyn katastrofy. "Ostatni lot" jest wynikiem amatorskiego śledztwa więc do części informacji zapewne wielu czytelników podejdzie z rezerwą. Ważne że autor jest obiektywny i nie jest stronniczy. Bezsprzecznym plusem samej książki jest masa zdjęć, która pozwala spojrzeć na tą katastrofę z trochę innego punktu widzenia. Mnie rosyjski "Ostatni lot" czytało się odrobinę słabej niż polską pozycję ale nie zmienia to faktu, że warto ją przeczytać. Polecam