Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Generalnie książka to zbiór przemyśleń Pana Piotra Mańkowskiego, rozdziały nadają się na jednowierszówkę publikowaną co miesiąc w prasie lub na blogu – wtedy byłyby fajne, ta forma mówi nam od razu, że jest to coś osobistego. Jednak w momencie gdy ktoś wydaje książkę i krzyczy z okładki „Historia Gier Komputerowych i Wideo” to sprawa wygląda inaczej. Mamy tutaj nie tylko opis jedynie tych platform które lubi autor, ale również lubianych przez niego gatunków. Wychodzi na to, że gry sportowe, shmupy i wyścigi nic w historii gier nie znaczą i nie ma sensu o nich wspominać. Odnosiłem często wrażenie, że autor widzi sens w tworzeniu jedynie ambitnych gier, a resztę uznaje za jakiś gorszy sort czy coś. Wspomnę też o tym, że autor nie pieści się w tańcu i sypie jak z rękawa spoilerami zakończeń. Po kilku takich wpadkach gdy widziałem, że zaczyna się opis fabuły to od razu przechodziłem do czytania kolejnego akapitu, nie wiem czy coś innego było tam napisane, ale nie mam zamiaru się dowiadywać. Z tego co widzę w formie ebooka co kilka lat Piotr Mańkowski wydaje patche do swej książki za cenę zbliżoną do tej premierowej wydawnictwa – ja podziękuję. Wiem, że „Micz” powili staje się Adrianem Chmielarzem polskiego dziennikarstwa growego i nietuzinkowa z niego persona, ale oceniam to co przeczytałem. W sumie to kusi mnie by napisać, że mam wrażenie że ta książka jest „o niczym i dla nikogo”, ale się powstrzymam… ups. Pełen opis: http://www.retronagazie.eu/ksiazka-cyfrowe-marzenia/