Rafał Lewandowski urodził się w 1990 roku w Bełchatowie. Skończył studia z socjologii zarządzania i organizacji oraz zarządzania zasobami ludzkimi. W latach 2010–2015 prowadził „Artystyczny Bełchatów” – blog poświęcony lokalnej twórczości. Trzykrotnie (w latach 2012, 2013 i 2015) był stypendystą artystycznym Prezydenta Miasta Bełchatowa. W 2010 roku opublikował pierwszą powieść "Efekt motyla". Później wydawał kolejne: "Koncert słów", "Nieodwzajemnione uczucie", "Bonus", "Zbrodnia w BTW" oraz cykl "Niema trylogia" ("Niemy", "Blok", "Dziedzic"). W 2020 roku nakładem wydawnictwa Czwarta Strona ukazała się antologia "Stulecie kryminału", w której znalazło się jego opowiadanie – "Śmietnik". Od 2016 roku pracuje w jednym z wydawnictw, gdzie zajmuje się przede wszystkim redakcją, korektą i pisaniem rozmaitych tekstów (m.in. na okładki),a także selekcją zdjęć oraz konsultowaniem projektów graficznych. W ciągu tych kilku lat brał udział w opracowaniu prawie 500 publikacji o różnorodnej tematyce. Wśród nich były książeczki dla najmłodszych, bajki, książki aktywizacyjne, słowniki, encyklopedie, albumy o podróżach, zwierzętach, samochodach i wiele, wiele innych. Oczywiście uwielbia czytać, zwłaszcza kryminały i thrillery, ale nie ogranicza się tylko do tych gatunków. Do grona jego ulubionych autorów należą m.in.: Jo Nesbø, Harlan Coben, Håkan Nesser, Katarzyna Puzyńska i Olga Rudnicka. Jednak nie spędza całego życia za biurkiem lub na kanapie, w wolnych chwilach także biega i uprawia tai chi.
WIĘCEJ O AUTORZE: www.rafallewandowski.pl www.facebook.com/Lewandowski.pisarz.korektor www.instagram.com/lewandowski_pisarz_korektor www.wattpad.com/Rafal_Lewandowski KONTAKT: lewandowski1331@gmail.comhttp://www.rafallewandowski.pl
Samotność zawsze jest zła. Oznacza, że albo spieprzyłeś coś na tyle, że nikt nie chce cię znać lub, co gorsza, straciłeś wszystkich, którzy ...
Samotność zawsze jest zła. Oznacza, że albo spieprzyłeś coś na tyle, że nikt nie chce cię znać lub, co gorsza, straciłeś wszystkich, którzy coś dla ciebie znaczyli.
Zadanie: konkurs. Cel: upamiętnienie setnej rocznicy powołania Policji Państwowej. Temat: zbrodnia. Zbrodnia w przeszłości, teraźniejszości bądź przyszłości. Zbrodnia w Polsce – czy będzie nią II RP, PRL czy kolejne RP. Wynik: osiemnaście opowiadań. Różnej długości, charakteru i jakości.
Opowiadania w sumie całkiem niezłej jakości. Amatorzy na tle kilku zawodowców wypadają zaskakująco dobrze. Kilka ciekawych pomysłów i kilka ciekawych ich realizacji. Parę opowiadań wyjątkowo przyjemnych w lekturze.
recenzja: https://www.granice.pl/recenzja/stulecie-kryminalu/36984
Szczerze powiedziawszy po przeczytaniu kilkunastu opinii spodziewałam się czegoś o wiele lepszego. Czasami zastanawiam się czy to może ja mam zbyt wygórowane wymagania?
Przy niektórych opowiadaniach najzwyczajniej nie potrafiłam się skupić. Czytałam wręcz na siłę, a to dlatego, że nie należę do czytelników, którzy jeśli coś się nie podoba bądź uznają, że jest zbyt wiele opisów najzwyczajniej przerzucają strony lub przechodzą do następnego rozdziału.
Reasumując; książka taka sobie, ani specjalnie nie polecam ani też specjalnie nie odradzam.