Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł książki brzmi tak zachęcająco, że z góry nastawiłam się na wyjątkowo ciekawą lekturę, która przybliży mi sposób myślenia mężczyzn oraz podsunie praktyczne wskazówki jak lepiej się z nimi komunikować i ich zrozumieć. Zaczęło się całkiem obiecująco - temat o agresji i o obronie przed "wewnętrzną kobiecością" u mężczyzn był całkiem intrygujący oraz zawierał sporo ciekawych spostrzeżeń, które powinny skłonić do myślenia każdą kobietę. Niektóre przykłady zawierały ciekawe wskazówki jak postępować z partnerem, by wydobyć z niego to, co najlepsze. Znalazło się też kilka przestróg przed określonymi typami mężczyzn, z którymi może być trudno coś zbudować, zanim nie uporają się sami ze sobą. Niestety w pewnym momencie poziom lektury zaczął mocno spadać i robiło się potwornie nudno, nijako, a czasem wręcz nie na temat. Autor stał się wyjątkowo egocentryczny i nawet analizując sesje terapeutyczne swoich pacjentów, głównie skupiał się na swojej osobie i we wszystkim doszukiwał się między innymi mechanizmu projekcji oraz ataków personalnych. W pewnym momencie skupił się niemal całkowicie na opisywaniu snów wielu swoich pacjentów, z drobną domieszką ich analizy oraz opisu ich życia, co było potwornie nudne, męczące i zdecydowanie przydługie. Muszę się Wam przyznać, że nie udało mi się skończyć tej lektury, mimo szczerych chęci. Zostało mi jakieś 20%, więc niby niewiele, ale uznałam, że nie warto się już męczyć. Podsumowując: książka zapowiadała się obiecująco, jednak całość oceniam mocno poniżej oczekiwań. Liczyłam na więcej konkretów, ciekawych badań naukowych, wskazówek dla kobiet odnośnie postępowania z mężczyznami oraz na w miarę praktyczne przedstawienie schematów ich myślenia, by lepiej zrozumieć te różnice, które dzielą nasze płcie. Niestety nic z tego - ta lektura zdecydowanie nie wniosła zbyt wiele nowych informacji do mojego życia.