Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekka, przyjemna, szybko się czytająca powieść, wbrew pozorom wcale nie przeznaczona wyłącznie dla młodzieży. Mała wywerna, szukająca miejsca do zniesienia jaja, przypadkowo przenosi się ze średniowiecza w nasze czasy i wsiąka gdzieś na terenie Bostonu. Wkrótce jej tropem rusza czarodziej, u którego służyła, a zaraz za nim jego rywal, pragnący dorwać w swoje ręce smoka i za jego pośrednictwem zniszczyć czarodzieja, wobec którego żywi odwieczną nienawiść. Dobremu czarodziejowi pomaga lokalny przedstawiciel mocno zniewieściałej gildii, złemu zaś demonica o malutkim rozumku. Ostatnim elementem fabularnej układanki jest natomiast dziewczynka, Teodora Oglethorpe, która wbrew pozorom (i informacjom wydawcy) wcale nie jest główną postaci opowieści. Ta bowiem jest prowadzona kilkutorowo i każdy z bohaterów - smoczyca, dobry czarodziej, Teodora, a w mniejszym stopniu demonica - ma swój kwadrans w intrydze. Jak na wstępie nadmieniłem, książka czyta się szybko i miło. Jest napisana z ogromnym urokiem, skrzy się niewymuszonym humorem i posiada pełnokrwistych, łatwych do polubienia (może poza adwersarzem dobrego czarodzieja) bohaterów. Szkoda tylko, że powieść ma tak niewielką, nie przekraczającą dwustu stron objętość, bo naprawdę miałoby się ochotę dłużej poobcować i z przedstawionymi postaciami, i z eleganckim językiem, jakim zostało to napisane.