Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Internet wiele wybacza. Pisząc bloga podróżniczego można nie przestrzegać zasad interpunkcji, ortografii, stylistyki, gramatyki. Na blogu to nie razi. Wiadomo, pisze się szybko i czyta się szybko. Słowa notatki, słowa skróty, słowa narzędzia. To jest ok. Najważniejsza jest historia. W przypadku Wróbla najważniejsza jest podróż. Ja to rozumiem i nie mam nic przeciwko... na blogu. Ale gdy ma się ambicję, by z bloga zrobić książkę, to trzeba to zrobić solidnie. Blog to jakby notatki do książki, trzeba przysiąść na tyłku niestety i porządnie je opracować. Trzeba z notatek zrobić opowieść. Mam wrażenie, że wydawnictwo poszło na łatwiznę. Uznali, że skoro tamto się czytało, to i to się przeczyta. Niestety, błąd! To się owszem da przeczytać, bo jest po polsku, ale przyjemności z tego czytania nie ma. Paweł Wróbel Wróblewski talentu pisarskiego nie ma (i mieć nie musi, ma dość innych) i wydawnictwo literackie powinno sobie z tego sprawę zdawać i pomóc. Nie pomogło, wyszła kiszka. Szkoda, bo historia dobrze opowiedziana byłaby hitem moim zdaniem. Że tak niegramatycznie po blogowemu zakończę.