Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pamięć jest przemożną, uzurpatorską siłą, przechowuje bowiem prawdę".(str.333) Bardzo rozczarowała mnie ta książka. Spodziewałam się czegoś lepszego. Młody, angielski student zafascynowany Iranem, jego kulturą, językiem,zwyczajami udaje się w podróż do tego kraju. Znajduje tutaj pracę jako nauczyciel. Poznaje prawdziwych nieco dziwnych przyjaciół i dziewczynę, córkę prominenta, do której pała miłością od pierwszego wejrzenia. Wspólnie podejmują decyzję o ucieczce. Żyją, mieszkają razem, lecz dziwny to jest związek. Oboje czują się osamotnieni. Dla niego nie było to nic nowego, gdyż przez całe życie towarzyszyło mu to odczucie, dla niej było to przykre, utraciła rodzinę i przyjaciół. Mimo, iż ją kochał, nie potrafił z nią dojść do ładu. Jej zmienne nastroje od całkowitej uległości do agresji, stanów euforii do depresji. Coraz częstsze kłótnie, nieporozumienia, wzajemne obwinianie się. Życie skazane na przetrwanie, wegetowanie bez planów na przyszłość, choć nawet jeśli się pojawiały, zawsze jedna ze stron stawiała veto. Irańska rewolucja, smak więzienia, udział w walkach. Balansował na pograniczu życia i śmierci. Odebrano mu wszystko, rodzinę przyjaciół, nadzieję, radość życia. Jednakże warto powracać.