Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant59
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński26
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jacek Staszewski
15
6,5/10
Pisze książki: historia
Urodzony: 03.09.1933Zmarły: 26.08.2013
prof. dr hab. Jacek Staszewski - polski historyk.
Rodowity płocczanin.
Absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (historia).
Specjalizował się zwłaszcza w dziejach unii polsko-saskiej.
Wieloletni wykładowca toruńskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Członek Polskiej Akademii Nauk (PAN). Należał także do Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz Towarzystwa Naukowego Jabłonowskich (Fürstlich Jablonowskische Gesellschaft d. Wissenschaften) w Lipsku.
Prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego.
Prof. Jacek Staszewski zmarł na 8 dni przed swoimi 80. urodzinami.
Wybrane publikacje: "August III Sas" (pierwsze wydanie: Ossolineum, 1989),"August II Mocny" (pierwsze wydanie: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996),"Wettynowie" (Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2004),"Historia Powszechna. Polska 1586-1831" (z J. Tazbirem i T. Kizwalterem, Wyd. "Gazety Wyborczej", 2007).
Rodowity płocczanin.
Absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (historia).
Specjalizował się zwłaszcza w dziejach unii polsko-saskiej.
Wieloletni wykładowca toruńskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Członek Polskiej Akademii Nauk (PAN). Należał także do Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz Towarzystwa Naukowego Jabłonowskich (Fürstlich Jablonowskische Gesellschaft d. Wissenschaften) w Lipsku.
Prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego.
Prof. Jacek Staszewski zmarł na 8 dni przed swoimi 80. urodzinami.
Wybrane publikacje: "August III Sas" (pierwsze wydanie: Ossolineum, 1989),"August II Mocny" (pierwsze wydanie: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996),"Wettynowie" (Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2004),"Historia Powszechna. Polska 1586-1831" (z J. Tazbirem i T. Kizwalterem, Wyd. "Gazety Wyborczej", 2007).
6,5/10średnia ocena książek autora
123 przeczytało książki autora
273 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Jak Polskę przemienić w kraj kwitnący...
Jacek Staszewski
Cykl: Rozprawy i Materiały Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie (tom 168)
7,5 z 2 ocen
5 czytelników 1 opinia
1997
Elity mieszczańskie i szlacheckie Prus Królewskich i Kujaw w XIV-XVIII wieku : zbiór studiów / pod red. Jacka Staszewskiego.
Jacek Staszewski
6,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
1996
Polska - Francja : dziesięć wieków związków politycznych, kulturalnych i gospodarczych
0,0 z ocen
5 czytelników 0 opinii
1988
Z dziejów rad robotniczo-żołnierskich w Wielkopolsce i na Pomorzu Gdańskim: Poznań, Bydgoszcz, Gdańsk, Toruń 1918-1920
Jacek Staszewski, Witold Łukaszewicz
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1962
Najnowsze opinie o książkach autora
August III Sas Jacek Staszewski
6,3
Raczej mnie rozczarowała. Autor nie posiada talentu popularyzatora historii, a książka nie jest publikacją naukową, tylko popularną. Pana profesora słuchałem w 1989 r na wykładzie i mówił, z tego co pamiętam interesująco i ze swadą. Dużo materiału historycznego, ale ponad połowa książki poświęcona czasom, zanim August III został królem Polski. W pozostałej części sporo o problemach saksońskich. O historii Polski w ciągu tych 30 lat panowania niewiele. A ja bym się chciał dowiedzieć jak to było naprawdę za króla Sasa w Polsce. Muszę w tym celu sięgnąć do innych książek.
August III Sas Jacek Staszewski
6,3
Autor wniknął w czasu saskie, by przekazać czytelnikom, informacje zmieniające nasze spojrzenie na rządy Augusta III. Zwłaszcza o próbach wzmocnienia władzy centralnej w Saksonii i Rzeczpospolitej (system ministerialny z rozmysłem kształtowany przez króla, a nie oddanie sterów władzy w ręce Bruhla, by zajmować się polowaniami i jadłem) oraz o mecenacie artystycznym (muzyka, teatr, malarstwo, w tym Canaletto).
Z książki wyłania się też ciekawy obraz Saksonii, która jeszcze na początku wojny trzydziestoletniej 1618-1648, była arbitrem spraw w Rzeszy (między protestantami a cesarzem),coraz to bardziej tracąc wpływy (w czasach unii personalnej z Rzeczpospolitą próbując wejść do wyższej ligi),po wojnie siedmioletniej, została zaś sprowadzona do parteru i praktycznie przestała się liczyć wśród mocarstw. Ówcześnie żyjący ludzie, między innymi w wyniku bezczelnej propagandy pruskiej i rosyjskiej (mających interes w słabej Polsce),o wszystkie problemy Saksonii i Rzeczpospolitej, obarczali pierwszego ministra królewskiego Bruhla. Autor stara się przekonywać, że osłabienie gospodarcze, to przede wszystkim „zasługa” polityki celnej dworów ościennych (również psucia monety przez króla Prus),zwłaszcza wobec Saksonii (Fryderyka II, a także Austrii). Sąd na Bruhlem, po śmierci króla, nie wykazał żadnych dowodów na jego malwersacje, tak samo, jak w 1756 Fryderyk II, nie wykazał dowodów na chęć wywołania wojny przez Saksonię przeciw Prusom.
Wydaje się więc że skrzywiony obraz czasów saskich, w tym pogrążanie Bruhla i oskarżanie Augusta III o gnuśność, została de facto „sfabrykowana" przez politykę informacyjną Prus. Zadziałała ona tak skutecznie, że nawet potomstwo elektora Saksonii, po zniszczeniach wojny siedmioletniej, szukało pomocy na dworze w Prusach, nie uświadamiając sobie faktu, komu Saksonia zawdzięcza upadek swojej pozycji. Identycznie w Rzeczpospolitej, nie znając testamentów politycznych elektorów i królów Pruskich, część magnaterii łudziła się, że w oparciu o Prusy, można jeszcze coś wywalczyć w Europie.
Bardzo spodobał mi się też akapit, który zacytuję, a wydaję się on najbardziej trafiać w sedno tamtych czasów (w jaki sposób Prusy, zyskały pozycję w Europie, skupionej bardziej na kulturze, dyplomacji, a dopiero w dalszej kolejności na wojnie):
„August…był sojusznikiem solidnym i uczciwym, przestrzegającym norm w stosunkach międzynarodowych…Stał się nawet ich ofiarą w tym sensie, że obstając przy tych zasadach nie był w stanie przeciwstawić się generalnemu naruszaniu wszelkich norm przez Fryderyka II. Ilustracją tego było starcie się dwóch systemów: saskiego i pruskiego w czasie wojny siedmioletniej, przebieg okupacji pruskiej w Saksonii, a nawet gwałty pruskie na terenie Polski. Pod tym względem Fryderyk zapoczątkował nową epokę w stosunkach międzynarodowych, prowadząc do zniszczenia świata ukształtowanego po wojnie trzydziestoletniej. W świecie, który powstawał, a którego bohaterem stawał się król pruski i poszerzał grono swych wielbicieli i naśladowców, zalety Augusta II traciły na wartości. Wydaje się, że jego pośmiertne losy stały się ofiarą zmiany dotąd obowiązującej skali ocen. Nową skalę tworzył sięgający szczytu rozgłos oświeconych monarchów Prus i Rosji – Katarzyny i Fryderyka.”
W książce zabrakło mi tylko, nieco wnikliwszego spojrzenia na historię państw tamtego okresu, gdyż nie zawsze można się zorientować w jakich warunkach polskich i ogólnoeuropejskich, August III podejmował określone działania. Trzeba się posiłkować innymi tytułami, aby lepiej zrozumieć niektóre kwestie poruszane przez autora.
Myślę że najlepszą zachętą dla czytelników do sięgnięcia do książek Pana Staszewskiego jest wywiad z autorem pod tytułem „Potęga stereotypu”:
http://www.sprawynauki.edu.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1621&catid=317&Itemid=30