Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kilka słów o książce. Polski tytuł książki dobrze streszcza całość dzieła, jest to skrótowa opowieść (wzbogacona ilustracjami) o drodze formowania się kompleksu czarownictwa (obszaru europejskiego) w materii historii. Przez czarownictwo nie rozumiane są tu czaro dzieje, czy historia "doktryn" okultnych, a splot: czarów, religii pogańskich, folkloru, herezji chrześcijańskiej, teologii i sądów inkwizycyjnych. Natomiast w obrębie tej matrycy sformułowane zostają problemy m. in. źródłosłowia; przesądu; greckiego zróżnicowania magii na teurgię, mageię oraz goïtię; węzła utożsamienia idei kobiecości z ideą diaboliczności; współczesnego czarownictwa (wiccan, postcrowleyowców),etc. Dwa słowa krytyki. Pierwsze wiąże się z prezentacją tematu, która to, przedstawiona przez autora-historyka, wyczerpuje się na rekonstrukcji ruchu idei i formowania się kompleksu czarownictwa, tym samym zbyt słabo akcentując jej filozoficzne ugruntowanie (jej "życie wewnętrzne"). Co prawda w książce autor kilkakrotnie nieśmiale odsłania swoją sympatię jungowską, acz jest to tylko "puszczenie oka" w stronę czytelnika. Nie istnieją wszak "słowa neutralne", za każdym z nich kryje się jakaś filozofia. Drugą zaś kwestią jest problematyczna redakcja polskiego wydania. Otóż, z niewyjaśnionych powodów, postanowiono usunąć z książki numerowane przypisy, równocześnie pozostawiając same odnośniki do danego przypisu. Tym większe zdziwienie budzi ów zabieg, że pozostawiono przypisy asteriskowe. Ponadto pozbyto się całej zagranicznej bibliografii, w zamian wprowadzając rodzime tytuły. Sam fakt dodania ich, jednakże, nie rekompensuje nieobecności pozycji wymazanych. Słówko wieńczące. Książka sześciogwiazdkowa ze względów sentymentalnych, czterogwiazdkowa ze względów merytorycznych. Jako uzupełnienie lektury - acz niewyczerpujące - można polecić książkę Paolo Lambardi'ego "Filozof i czarownica. Rozum i świat magiczny".