Nie dziwię się, żeś się dał ująć tylu powabami, takim rozumem i dobrocią, niezupełnie się nawet gniewam, że cię przypadek naraził na taką wa...
Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać206
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Józef Korzeniowski
Źródło: By Maksymilian Fajans - Alina Witkowska, Ryszard Przybylski, "Romantyzm", Warszawa 2003, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=15407512
26
6,6/10
Polski poeta, powieściopisarz, nowelista i dramaturg. Uważany za czołowego twórcę dramatu romantycznego, najwybitniejszego przedstawiciela powieści biedermeierowskiej oraz mistrza narracji; prekursor realizmu społecznego oraz powieści psychologicznej, ojciec pozytywistycznej nowelistyki, a także inicjator balzakowskiej panoramy społecznej na gruncie literatury polskiej; część jego drobnych utworów nosi znamiona czarnego romantyzmu, gdzie elementy grozy i niesamowitości podporządkowane zostały jednak nauce moralnej w duchu katolickim. Stawiany obok Aleksandra Fredry jako najznakomitszy komediopisarz epoki romantyzmu. Przyczynił się do powstania tzw. „komedii charakterów”. Od XX wieku niemalże zapomniany i – jak poświadcza Jerzy Stempowski – czytany jedynie przez wąskie grono badaczy.
Był absolwentem, a później pedagogiem i profesorem literatury polskiej w Liceum w Krzemieńcu. Naukowo zajmowała go sztuka wymowy oraz poetyka, czego owocem była rozprawa teoretyczno-literacka – Kurs poezji. Po zamknięciu szkoły krzemienieckiej wykładał filologię klasyczną na uniwersytecie w Kijowie. Jako myśliciel i wychowawca głosił, że jedynie wiara i wartości chrześcijańskie są w stanie zapewnić szczęście. Początkowo jego twórczość ogniskowała się wokół problematyki krzywdy i zemsty, ironii losu oraz romantycznego buntu; w oparciu o takie ideały powstał schillerowski dramat Karpaccy górale, jedno z najgłośniejszych wydarzeń teatralnych epoki. Tendencjom tym towarzyszyła troska o wierne odmalowanie wizerunków psychologicznych postaci oraz propagowanie odpowiednich wzorców etycznych. Później Korzeniowski skupił się na realistycznej obserwacji problemów moralnych i społecznych dziewiętnastowiecznej szlachty. Sam autor określał ją jako „żywioł teraźniejszości” i tym terminem dał podwaliny pod dojrzałą prozę polską okresu pozytywizmu. Choć jego powieści oceniane są dziś jako najbardziej wartościowa część jego dorobku, zwrot pisarza w stronę prozy spotkał się z ostrą krytyką niektórych ówczesnych kręgów intelektualnych, zarzucających Korzeniowskiemu porzucenie, potrzebnego narodowi, idealizmu na rzecz badania zwykłej codzienności, konserwatyzm oraz hołdowanie patriarchalnemu modelowi rodziny. Mimo iż Korzeniowski objawił się jako obserwator życia społecznego oraz realista ukazujący wyzysk i niesprawiedliwość, ogromną rolę przypisywał działaniu Boga w świecie, wiarę zaś pojmował jako niezbędną cnotę.
Był absolwentem, a później pedagogiem i profesorem literatury polskiej w Liceum w Krzemieńcu. Naukowo zajmowała go sztuka wymowy oraz poetyka, czego owocem była rozprawa teoretyczno-literacka – Kurs poezji. Po zamknięciu szkoły krzemienieckiej wykładał filologię klasyczną na uniwersytecie w Kijowie. Jako myśliciel i wychowawca głosił, że jedynie wiara i wartości chrześcijańskie są w stanie zapewnić szczęście. Początkowo jego twórczość ogniskowała się wokół problematyki krzywdy i zemsty, ironii losu oraz romantycznego buntu; w oparciu o takie ideały powstał schillerowski dramat Karpaccy górale, jedno z najgłośniejszych wydarzeń teatralnych epoki. Tendencjom tym towarzyszyła troska o wierne odmalowanie wizerunków psychologicznych postaci oraz propagowanie odpowiednich wzorców etycznych. Później Korzeniowski skupił się na realistycznej obserwacji problemów moralnych i społecznych dziewiętnastowiecznej szlachty. Sam autor określał ją jako „żywioł teraźniejszości” i tym terminem dał podwaliny pod dojrzałą prozę polską okresu pozytywizmu. Choć jego powieści oceniane są dziś jako najbardziej wartościowa część jego dorobku, zwrot pisarza w stronę prozy spotkał się z ostrą krytyką niektórych ówczesnych kręgów intelektualnych, zarzucających Korzeniowskiemu porzucenie, potrzebnego narodowi, idealizmu na rzecz badania zwykłej codzienności, konserwatyzm oraz hołdowanie patriarchalnemu modelowi rodziny. Mimo iż Korzeniowski objawił się jako obserwator życia społecznego oraz realista ukazujący wyzysk i niesprawiedliwość, ogromną rolę przypisywał działaniu Boga w świecie, wiarę zaś pojmował jako niezbędną cnotę.
6,6/10średnia ocena książek autora
305 przeczytało książki autora
228 chce przeczytać książki autora
7fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Dziwnym mu się wydał ten kontrast pokoju i wesołości starca z jego własnym smutkiem i ciężką obawą. Szczęśliwy dziadzio — pomyślał w duchu. ...
Dziwnym mu się wydał ten kontrast pokoju i wesołości starca z jego własnym smutkiem i ciężką obawą. Szczęśliwy dziadzio — pomyślał w duchu. — Już przebył wszystko, już dla siebie niczego się nie spodziewa, niczego nie lęka. Cieszy się tylko przez nas, ale i przez nas także zasmucić się może. Ta ostatnia myśl znowu nasunęła chmurę na jego czoło, którą był widok dobrego humoru starca cokolwiek rozpędził.
osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Kollokacja Józef Korzeniowski
6,1
7/10
Józef Korzeniowski (nie mylić z jego imiennikiem, Josephem Conradem) to prawdopodobnie jeden z najbardziej niedocenianych polskich pisarzy XIX wieku, którego dzieła jedną nogą znajdują się w epoce romantyzmu (zwłaszcza w nurcie czarnego romantyzmu),drugą wkraczają już w pozytywizm.
"Kollokacja" to najbardziej znana powieść z zapomnianej twórczości Korzeniowskiego. Jej głównym wątkiem jest miłość panicza Józefa Starzyckiego i panny Kamili, córki przebiegłego prezesa. Równie ważne jest jednakże tło, czyli życie polskiej prowincjonalnej szlachty na Wołyniu. Choć fabuła powieści w zasadzie bardzo przypomina typowy "romans dla pensjonarek", to Korzeniowski okazuje się zaskakująco dobrym literatem. Jego język jest nadzwyczaj plastyczny i mało archaiczny jak na czasy przed pozytywizmem (pod tym względem przewyższa chociażby bardziej cenionego Żeromskiego). Jest to też prawdopodobnie pierwszy polski twórca piszący w nurcie realizmu, co widać chociażby w sposobie charakterystyki postaci i stosunków społecznych w wołyńskiej wsi Czaplice i pomiędzy miejscowymi ziemianami, wraz z obecnością przedsiębiorczych Żydów (zaskakująco pozytywnie przedstawionych).
Powieść i jej optymistyczna wymowa z pochwałą stateczności charakteru i wczesnokapitalistycznej przedsiębiorczości nieopartej na chciwości nie jest może szczególnie głęboka, ale Korzeniowski stara się, by jego opowieść była po prostu ciekawa. Fabuła z kilkoma wątkami jest poprowadzona zgrabnie, bez rozwodzenia się nad rzeczami nieistotnymi, a także nie toczy się przewidywalnymi torami. Nie jest to arcydzieło, ale bardzo przyjemna powieść, niesłusznie zapomniana wraz z całą (nie tylko prozatorską) twórczością Korzeniowskiego.
Kollokacja Józef Korzeniowski
6,1
Czasami dobrze jest wrócić do znanych lektur - oswojone już przecież, mogą nas jednak zaskoczyć. Pozytywnie albo i nie :-) "Kollokację" po raz pierwszy przeczytałam w latach szkolnych. Było to wieki temu, ale naszło mnie jakoś ostatnio na mit kresowego zaścianka (poprawnie: okolicy) i wybrałam do tego Korzeniowskiego. Nie żałuję. Romansowe perypetie panny Kamili i panicza Józefa (które dzisiaj są zaledwie tłem do panoramy Kresów) zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu niż perypetie heroin współczesnych romansów. Ponadto mam "Kollokację" wydaną przez Ossolineum, a to czyni radość czytania podwójną:-)