Najnowsze artykuły
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać2
- ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
- Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński25
- ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Noel Riley Fitch
3
5,9/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
5,9/10średnia ocena książek autora
41 przeczytało książki autora
101 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Najsłynniejsze kafejki literackie Europy Noel Riley Fitch
6,0
W „Najsłynniejszych kafejkach literackich Europy” znajdziemy portrety 43 nadal funkcjonujących kawiarni, chociaż dzisiaj na ogół nie są tym samym czym były w przeszłości. Służą jako miejsce spotkań mieszkańców europejskich metropolii i turystyczny wabik. Wszystkie jednak chętnie pielęgnują swój historyczny rodowód i pamiętają o znakomitych bywalcach w przeszłości. Większość z nich sięga tradycjami do drugiej połowy XIX wieku, ale są i takie, które działają prawie, lub ponad 300 lat.
Należą do nich „Le Procope” (1686) w Paryżu, „Kaffebaum” w Lipsku (1695, niektórzy badacze twierdzą, że lokal istniał już ok. 1500 roku i uważają lokal za najstarszą kawiarnię na świecie, przynajmniej poza światem arabskim),„Caffe Florian” (1720) i „Caffe Quadri” (1775) w Wenecji, „Caffe Greco” (1760) w Rzymie.
Najbardziej wyróżniono Paryż z liczbą dziesięciu kafejek, później w stawce pozostają Praga, Wiedeń i Madryt w których autorka wyróżniła po trzy kawiarnie, natomiast po dwie przydzieliła na Budapeszt, Sankt Petersburg, Londyn i Barcelonę. Pozostałe miasta: Amsterdam, Berlin, Bukareszt, Florencja, Kopenhaga, Lipsk, Lizbona, Monachium, Moskwa, Oslo, Padwa, Rzym, Salzburg, Zurych reprezentowane są jedną kawiarnią. Każdej z nich poświęcono osobny rozdział z jej historią, próbą uchwycenia charakterystycznego klimatu, przypomnieniem ważnych gości, opisem wnętrz, uzupełnionych ciekawostkami i anegdotą. Wielkim walorem albumu są piękne fotografie, w których autor - Andrew Midgley – wydobył piękno stylowych wnętrz podkreślających magiczną aurę i które skutecznie zachęcają do europejskiej peregrynacji szlakiem kawiarni.
Książka nie ogranicza się wyłącznie do opisu kawiarni, którym poświęcono poszczególne rozdziały. Zawiera również w ramkach krótkie teksty przypominające także nieistniejące już lokale np. „Romanisches Cafe” w Berlinie czy „Cafe Pilvax” w Budapeszcie, lub zaczynające się od słów „inne kawiarnie” poszczególnych metropolii. W ten sposób uzupełniono Amsterdam, Berlin, Pragę, Monachium i Wiedeń. Zabieg ów nieco łagodzi dysproporcje między Paryżem a pozostałymi ośrodkami, chociaż w przypadku Wiednia nadal wydają się dyskusyjne.
Zastrzeżenia może budzić również nieobecność innych ważnych ośrodków, w których kawiarnia od stuleci odgrywa niepoślednią literacką rolę. Jednym z pierwszych przykładów, który się narzuca jest Triest– miasto w którego kawiarniach przesiadywał James Joyce, Rainer Maria Rilke, Juliusz Verne, Italo Svevo, Umberto Saba a współcześnie rozsławiane przez Claudio Magrisa. Jego ulubiona kawiarnia „Caffe San Marco” znalazła się w znanej polskiemu czytelnikowi książce „Mikrokosmosy”. Triesteńska „Caffe Torinese” sięga tradycją roku 1825, innym popularnym lokalem jest „Caffe Stela Polare”. Może też powinno znaleźć się coś z Belgradu, Brukseli albo nawet Stambułu, który znajduje się na kontynencie europejskim i chyba również literatów przesiadujących w kawiarniach posiada?
I jeszcze jeno zastrzeżenie. Polskiej kawiarni tutaj nie znajdziemy. Częściowo kłania się nasz fatalizm dziejowy i brak ciągłości podobnych miejsc w nad Wisłą.
Anais. Życie erotyczne Anais Nin Noel Riley Fitch
5,8
Fascynująca biografia Anais Nin - kobiety, dziewczynki i pisarki w jednym. Portret kogoś, dla kogo kłamstwo było sposobem na życie, barwnym kostiumem zakładanym w imię pięknego złudzenia. Książka pokazuje w jaki sposób Anais Nin kreowała w dziennikach swoje życie przemilczając i ubarwiając wiele faktów. Wydarzeniami z jej życia, romansami, podróżami, przeżyciami można by obdarzyć kilkanaście osób. Prowadziła życie pełne wrażeń, niejednoznaczne i tajemnicze. Była muzą Millera, dziewczynką z traumatycznymi kazirodczymi przejściami, kochanką ojca, żoną dwóch mężczyzn na raz. Miała romans z Artaudem i setką innych mężczyzn, ale fascynowała się również kobietami. Prowadziła podwójne życie, żyła kolejno w Hiszpanii, Francji, USA. Uwielbiała piękno i badała podświadomość romansując ze swoimi psychoanalitykami.
Bardzo ciekawa, choć niełatwa pozycja.